Tatsumi Hijikata is een van de grondleggers van butoh. Butoh richtte zich op de expressie van het Japanse lichaam en baseerde zijn bewegingstaal op het leven van de gewone man: de verbondenheid met de natuur, bidden, slapen op een futon, werken op het land. Het draait om rauwe lichamelijkheid en emotie – om het blootleggen van diepere lagen, zowel bij de danser als het publiek. In 1962 richtte Hijikata Asbestos Hall op in Tokio.
'Asbestos Hall was the legendary studio of Tatsumi Hijikata (1962-1986), founder of Japanese butoh. It was known to be a very fertile place where artists would visit, hang out, sleep, drink, make their own costumes – creating and talking all through the night. The pictures I saw were phenomenal. Many boundaries were broken there, in good and bad ways. The bad being, for example, that some of the dancers would go out at night to make money doing erotic dancing and come back to donate some of their earnings to the studio. You cannot talk about Asbestos Hall now, about this highly creative productivity that was happening there, without addressing the other side. I'm not trying to present Asbestos Hall as this perfect monument of creative blossoming. There was an underbelly as well.'
– Trajal Harrell, associate artist Holland Festival 2025
Sprekers
Bruce Baird behaalde zijn B.A. aan de Columbia University en zijn Ph.D. in Japanse taal en literatuur aan de University of Pennsylvania. In zijn boek Hijikata Tatsumi and Butoh: Dancing in a Pool of Gray Grits (Palgrave Macmillan, 2012) onderzoekt Baird de opkomst van butoh, een van de belangrijkste dansvormen van de 20e eeuw. Het boek werd genomineerd voor de International Convention of Asian Scholars Book Prize van 2012-2013. Momenteel werkt Baird aan een bredere geschiedenis van butoh, met een focus op hoe de kunstvorm zich buiten Tokio verspreidde en evolueerde. Hij ontving twee Fulbright Fellowships voor zijn onderzoek.
Sara Jansen is een danswetenschapper en dramaturg in Brussel, met diploma's in Japanse Studies en Performance Studies van NYU. Momenteel voltooit ze een studie over choreografie en de politiek van tijd binnen de context van de Japanse naoorlogse avant-garde. Sara schrijft over performance en heeft werk vertaald van Japanse toneelschrijvers zoals Oriza Hirata, Toshiki Okada en Takeshi Kawamura. Ze was dramaturg voor Trajal Harrell’s Caen Amour (2016) en werkte samen met onder andere Anne Teresa De Keersmaeker/Rosas en Heine Avdal & Yukiko Shinozaki/fieldworks.
Researcher Bruce Baird and dramaturge Sara Jansen, amongst others, on Tatsumi.
data
vr 13 juni 19:30
informatie
-
Engels
-
1 uur
