Het befaamde New Yorkse theatercollectief The Wooster Group is weer terug in het Holland Festival, dit jaar met hun versie van Tennessee Williams’ Vieux Carré. In een armoedig pension waar je ‘de eenzaamheid in de muren kunt horen kermen’ worstelt een ambitieuze, jonge schrijver met zijn literaire aspiraties, armoede, eenzaamheid en homoseksualiteit. Langzaam leert hij de andere bewoners van het pension kennen, typisch Williamsiaanse karakters aan de zelfkant van de maatschappij, gekweld door ziekte, verval en onvervuld verlangen. Williams schreef de eerste versie van dit sterk autobiografische werk eind jaren 30, maar voltooide het pas in 1977. Met effectief gebruik van video, sound design en toneeltechniek plaatst de groep Vieux Carré overtuigend in de 21e eeuw.
data
za 11 juni 2011 22:30
zo 12 juni 2011 22:30
ma 13 juni 2011 22:30
informatie
-
Engels
-
Duur voorstelling niet bekend (geen pauze)
The Wooster Groups versie van Tennesee Williams’ Vieux Carré speelt zich af in een armoedig pension in het Franse kwartier van New Orleans, waar ‘de eenzaamheid zo alom aanwezig is’, zoals de huisbazin Mrs. Wire in het stuk zegt, ‘als je stil bent, kun je het horen: een soort van vreselijk – zacht – kermen in de muren.’ Tennessee Williams legde in de jaren zeventig de laatste hand aan Vieux Carré, maar hij begon het stuk eind jaren dertig, toen hij aan het begin van zijn carrière stond. Net als de schrijver in het stuk woonde Williams in een pension in New Orleans, worstelend met zijn literaire ambities, armoede, eenzaamheid en homoseksualiteit. Het mag dan ook geen verrassing heten dat het stuk een sterk autobiografisch karakter heeftt. Bij de première in New York in 1977 vertrouwde Williams zijn vriend William Burroughs toe dat er weinig verzonnen was aan de personages of de gebeurtenissen in het stuk.
Net als Williams’ eerste grote succes The Glass Menagerie is Vieux Carré een zogenaamd ‘memory play’, waarin de hoofdrolspeler tegelijk de verteller is en terugblikt op zijn verleden. Hij herinnert zich hoe hij hier als jonge schrijver zijn artistieke roeping en homoseksualiteit ontdekte, temidden van zijn typisch Williamsiaanse medebewoners, financieel en spiritueel failliete zielen aan de zelfkant van de samenleving, gekweld door ziekte, verval en dromen die nooit uit zijn gekomen. Zo is er de oude, homoseksuele kunstenaar Nightingale, die niet kan aanvaarden dat hij tuberculose heeft; Jane, een jonge vrouw van goede familie die leukemie heeft en haar heil zoekt in een puur op seks gerichte relatie met Tye, de drugsspuitende en van elke moraal verstoken portier van een stripbar; Mary Maude en Miss Carrie, twee oudere dametjes die letterlijk bijna sterven van de honger; een homoseksuele fotograaf die er regelmatig orgieën houdt; en Mrs. Wire, de dementerende en geniepige huisbazin die haar eigen zoon heeft verloren.
Regisseuse Elizabeth LeCompte heeft zich voor deze productie van Vieux Carré laten inspireren door de voyeuristische video’s van Andy Warhol en Paul Morrissey uit de jaren zeventig en het subversieve werk van de jonge, hedendaagse kunstenaar Ryan Trecartin. Met een fraaie geluidsscore en inventief gebruik van videomonitoren zoals we dat van The Wooster Group gewend zijn, wordt het stuk overtuigend in de 21ste eeuw geplaatst. Live beelden van de acteurs worden op schermen in close up versterkt en op een scherm achter op het toneel ziet de schrijver zijn eigen pornografische fantasieën voorbij komen. De dialogen worden bewerkt met geluidsfilters; de soundscape suggereert doeltreffend de rusteloze, koortsachtige sfeer die gepaard gaat met een artistiek en seksueel ontwaken temidden van dood en kwellende eenzaamheid.
-
© Franck Beloncle
-
© Franck Beloncle
