Tennessee Williams was een van de grootste toneelschrijvers in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Zijn toneelstukken staan bekend om hun dwingende dialogen, de voor die tijd gewaagde thema’s en het altijd sluimerende conflict tussen realiteit en verlangen. Door middel van wat hij zelf ‘poëtisch realisme’ noemde gaf Williams alledaagse objecten en handelingen een sterk poëtische, symbolische lading. Williams wist de onderdrukte seksualiteit en de frustraties van zijn getergde hoofdpersonen meesterlijk uit te werken in treffende scènes en beeldend taalgebruik. Zijn stukken handelen over opgekropte agressie, de ondraaglijkheid van de werkelijkheid, eenzaamheid, melancholie, seksuele repressie, perversiteit en homoseksualiteit.

Tennessee Williams werd geboren als Thomas Lanier Williams in Columbus, Mississippi, op 26 maart 1911. Zijn vader en moeder kwamen beiden uit de gegoede burgerij, maar thuis hadden ze het niet breed. Zijn vader was een handelsreiziger en volgens zijn moeder ‘a man’s man’, wat wilde zeggen dat hij van drank en gokken hield en zelden thuis was. Williams groeide op in het comfortabele huis van zijn grootvader van moeders kant. Toen zijn vader een baan kreeg bij een schoenenfabriek, verhuisde het gezin noordwaarts naar St. Louis. Williams zou zich nooit thuis voelen in de kleine flat waar ze woonden en de school waar hij werd uitgelachen om zijn zuidelijke accent. Hij hield wel de bijnaam die hij als ‘zuiderling’ in Missouri kreeg: Tennessee. Na een tijdje in de schoenenfabriek van zijn vader te hebben gewerkt haalde hij in 1938 zijn Bachelors-graad aan de University of Iowa en publiceerde zijn eerste verhaal.

In 1940 werd zijn eerste toneelstuk opgevoerd, Battle of Angels. Het werd een flop. In de jaren daarna moest hij zichzelf onderhouden met een baantje als acterend ober in New York en probeerde hij filmscripts te schrijven voor Hollywood. In 1945 kwam eindelijk de grote doorbraak met de productie van The Glass Menagerie. Twee jaar later won Williams de Pulitzer-prijs voor A Streetcar Named Desire en was zijn naam als groot Amerikaans toneelschrijver gevestigd. Van het einde van de jaren veertig tot eind jaren vijftig waren Williams’ beste en meest productieve jaren, met stukken als The Rose Tattoo, Cat on a Hot Tin Roof, waarvoor hij zijn tweede Pulitzer won, en The Night of the Iguana (1961), dat in 1964 werd verfilmd met Richard Burton, Ava Gardner en Deborah Kerr in de hoofdrollen. Na de plotselinge dood van zijn ex-partner Frank Merlo in 1963, raakte Williams steeds meer verslaafd aan alcohol en pillen, en raakte in een depressie. Ondanks zijn verslaving bleef Williams ook in de jaren zeventig schrijven en publiceren. In 1977 publiceerde hij Vieux Carré, een sterk autobiografisch toneelstuk dat hij was begonnen eind jaren dertig, terwijl hij in een soortgelijk armoedig pension woonde als dat van Mrs Wire in het stuk. Williams werkte het om als een memory play, waarin de verteller tegelijk de hoofdrolspeler in zijn jongere jaren is. Op 25 februari 1983 werd Tennessee Williams dood gevonden in een hotelkamer in New York City, te midden van halflege flessen wijn en pillen.