Tristan + Isolde

Tristan und Isolde is een van de oudste Europese liefdesverhalen die we kennen. De oorsprong ervan ligt ver terug in de tijd en is niet meer te achterhalen. Deze Keltische legende gaat over een

magische betovering die Isolde, prinses van Ierland, en Tristan, haar vijand en de man die haar naar Engeland moet brengen om daar met de koning te trouwen, verliefd op elkaar laat worden. Hun ontluikende liefde is sterker dan hun wil, en sterker dan de machinaties van de heersende macht. Noch Tristans trouw aan zijn oom, koning Mark, noch Isoldes schuldgevoel jegens haar dode geliefde kan hun verliefdheid temperen. Centraal in het verhaal van Tristan en Isolde staat één ding: bodemloze, eeuwige, brandende liefde. Na ontelbare romans, Richard Wagner's opera met dezelfde naam en allerlei films, vertaalt choreograaf David Dawson het verhaal van deze onsterfelijke geliefden nu naar het vocabulaire van het ballet. Na Giselle, zijn eerste verhalende ballet, pakt hij samen met de Poolse componist Szymon Brzóska deze oude mythe aan. De elegante stijl van David Dawson, onderstreept door de moderne, hartverscheurende klanken van Brzóska's nieuwe compositie, blaast dit blijvende liefdesverhaal nieuw leven in.

David Dawson over de actualiteit van zijn bewerking: ‘Tristan + Isolde is een tragedie over het vinden en verliezen van ware liefde, over het ontmoeten van de ideale partner en tegelijkertijd ervan te worden gescheiden vanwege morele en sociale verplichtingen. In onze huidige wereld bestaan deze problemen nog altijd: de samenleving bepaalt vaak hoe je moet leven, terwijl je hart je soms iets heel anders vertelt. Het hart kent geen vooroordelen, regels of grenzen. We kiezen niet zelf degenen op wie we verliefd worden. Maar soms vergeten we om naar ons hart te luisteren. Dan zijn we zo druk met het volgen van de regels en ergens bij willen horen, dat we de liefde negeren en dat we verharden als het gaat om anderen. Tristan en Isolde herinneren ons er aan dat liefde sterker moet zijn dan grenzen en regels.’