Sinta Wullur is geboren in Bandung op Java en woont sinds haar tiende in Nederland. Nadat ze in 1982 haar diploma piano behaalde aan het Amsterdams conservatorium, studeerde ze compositie bij Ton de Leeuw, Theo Loevendie en Louis Andriessen. In die tijd begon ze zich ook te verdiepen in Aziatische muziekstijlen, met name Indiase en Indonesische zang, en de gamelantradities van Java en Bali. Wullur reisde naar Indonesië om zich daar de muziekpraktijk eigen te maken. Ze speelde in diverse Nederlandse gamelanensembles. In haar muziek streeft ze ernaar om westerse en oosterse tradities met elkaar te verbinden, onder meer door te werken met ritmische structuren die aan gamelan ontleend zijn. Midden jaren negentig liet ze een gamelaninstrumentarium bouwen dat gestemd is volgens het westerse twaalftoonssysteem, in tegenstelling tot de Indonesische stemming in vijf en/of zeven tonen. Ze richtte het ensemble Multifoon op om deze gamelan te bespelen, vaak in combinatie met westerse instrumenten, zoals een strijkkwartet en een saxofoonkwartet. Het ensemble speelde ook een rol in de Gamelan Symfonie die Peter Schat een paar jaar voor zijn dood schreef. Ze gebruikte deze gamelan ook in haar opera Ramayana, waarvan ze sinds 2001 drie delen geschreven heeft. Vanaf 2013 reisde ze twee jaar door India en Indonesië. Dat leidde tot een verweving van gamelan en Indiase raga in haar composities. In haar meest recente werk legt ze zich toe op improvisatie. In concerten wil ze het publiek deelgenoot maken van een rituele ervaring.