Ga naar de hoofdcontent

Wie bepaalt welke vluchtelingen in Europa mogen blijven en welke we terugsturen? Dat wordt bepaald door datamanagement, met behulp van algoritmes en tal van grens- en datamanagers in de controlekamers van Fort Europa. De Belgische theatermaker Thomas Bellinck legt bloot hoezeer die technologie ons heeft vervreemd van het leed van mensen op de vlucht. Bellinck ging op onderzoek uit in de grensgebieden van Europa. Aan de hand van zijn soms absurde bevindingen maakte hij Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate, afwisselend komisch en schrijnend muziektheater over de uitbesteding van ons ongemak over sociale sortering. Programma

Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate is een documentaire muziektheatervoorstelling over digitaal migratiemanagement en het uitbesteden van ons ongemak over sociale sortering. In voorbereiding op de voorstelling trok theatermaker Thomas Bellinck

Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate is een documentaire muziektheatervoorstelling over digitaal migratiemanagement en het uitbesteden van ons ongemak over sociale sortering. In voorbereiding op de voorstelling trok theatermaker Thomas Bellinck

naar Lesbos. Thomas Bellinck: ‘In februari 2016 bezocht ik Mytilini, de hoofdstad van Lesbos. De oude haven ademde een soort opgeluchte verwondering. Het was warm en windstil, maar er was al dagen geen enkele boot gespot. Op de terrassen werd wild gespeculeerd over waarom de instroom was opgedroogd. Ik had afgesproken met een hulpverlener, die zich uitgebreid excuseerde omdat er die dag niks te beleven viel. Ik antwoordde onhandig dat dat op zich toch positief was. De hulpverlener herinnerde zich de schip- en wolkbreuken van december. De duizenden lichamen die urenlang, soms dagenlang voor de registratietent stonden gerangeerd. Tot ze werden gescreend en gedigitaliseerd, als leesbare dragers van meetbare identiteiten.

 

Jaren geleden raakte ik als student in Brussel betrokken bij een hongerstaking van 103 geïllegaliseerde migranten. Die hongerstaking duurde 60 dagen en heeft zich in mijn ziel gekerfd: de geur van schimmel, lege magen, oploskoffie en elektrische branders, het zoemen van de buislampen, de hoofdpijn, de constipatie, de glucosecoma’s. Daar, in die onderbelichte, ondergrondse garage werd ik voor het eerst rechtstreeks geconfronteerd met de lichamelijkheid van sociale sortering. Met hoe de grens dikwijls geen kwestie is van geografie, maar van biologie.

 

Filosoof Grégoire Chamayou beschrijft het hedendaagse illegaliseringsproces dat staatlozen buiten het systeem van legale bescherming plaatst: niet omdat ze een overtreding hebben begaan, maar omdat ze zelf de overtreding zijn, louter door op het territorium van de natiestaat aanwezig te zijn.

 

Wat huldigen wij graag het beeld van Fort Europa: voor oud-rechts een niet-verwezenlijkte wensdroom, voor oud-links een reeds voltrokken nachtmerrie. Fort Europa: met zijn netjes te kalkeren buitengrens en zijn iconisch, geëlektriseerd hekwerk. Maar de grens ligt al lang niet meer op de grens. De grens is overal. Op de doorligmatras van een geïllegaliseerde hongerstaker in Brussel. In een glazen toren in Warschau die, naast een bank, de situation room huisvest van Frontex, de Europese grens- en kustwacht. In een skidorp in de Oostenrijkse Alpen, waar de back-ups rusten van de Europese vingerafdruk-, Schengen- en Visa- databanken. In een omloopbaan rond de aarde, waar weersatellieten niet alleen de aardopwarming, maar ook migratiestromen in kaart brengen. Europa is geen fort. De grens is geen muur. De grens is een mensgekweekte genetische parasiet, die muteert, verschuift en besmet. Die soms de dood tot gevolg heeft. En die, als zijn gastlichaam hem overleeft, van generatie op generatie wordt doorgegeven.’

 

Dit is een fragment uit een tekst die Thomas schreef in opdracht van het internationaal kunstenfestival NEXT voor de Eurometropool Lille-Kortrijk-Tournai.

 

Simple as ABC #2: Keep Calm & Validate gaat op 10 mei 2017 tijdens het Op.Recht.Mechelen festival in wereldpremière in NONA, Mechelen (B).

Lees minder

Credits

tekst Thomas Bellinck regie Thomas Bellinck compositie Joris Blanckaert dramaturgie Sébastien Hendrickx, Esther Severi kostuums An Breugelmans assistentie kostuum Lila John lichtontwerp Lucas van Haesbroek scenografie Jozef Wouters zangcoach Laurence Servaes corrector Engels Patrick Lennon vertaling Frans Juliane Regler vertaling Nederlands Lieve Dierckx, Wim Vermeylen beeldbewerking Bert Depuydt, Stijn Maes rekwisieten Kristien Borgers, Maarten Wagemans spel Marjan De Schutter, Jeroen Van der Ven uitvoering muziek SPECTRA productieleiding Celine van der Poel stagiaire productie Kristien Borgers technische leiding Marie Vandecasteele techniek en boventiteling Britt de Jonghe geluid Yannick Willox decorbouw Menno Vandevelde assistentie decor Karolien Nuittens productie Robin vzw & Op.Recht.Mechelen coproductie De Grote Post, Nona, Het Kaaitheater, Kunstenfestivaldesarts, SPECTRA met steun van De Vlaamse Overheid, VGC en KASK / School of Arts van de HoGent

Deze voorstelling is mede mogelijk gemaakt door