Tot in 1976 bestond er in Frankrijk geen vast ensemble op het gebied van de muziek van deze eeuw. Toen nodigden cultuurminister Michel Guy en Pierre Boulez 31 musici uit zitting te nemen in het Ensemble InterContemporain. Hoewel het repertoire van deze groep het hele spectrum van de hedendaagse kamermuziek beslaat (meer dan 500 stukken voor solisten maar ook voor kleine formaties en grootschalige bezettingen), is zijn naam toch vooral verbonden met het onderzoeksinstituut IRCAM en de esthetiek van de muziek-met-computers.
Het Ensemble InterContemporain neemt uit Parijs twee typische IRCAM-composities mee. Bijzonder is de Nederlandse première van het overrompelende ...explosante-fixe... uit 1991-'93, een soort fluitconcert-met-live-elektronica dat de 'terugkeer' aan het internationale front markeert van de componist Pierre Boulez. Verder Feuillages van de Fransman Philippe Schoeller (1957). De live elektronica zorgt voor een ongehoord rijke scala van klanken die het beeld (kunnen) oproepen van een zonovergoten bospad op een zomermiddag en van bladerdek (feuillage) dat, bewogen door de wind, zorgt voor een steeds andere filtering van het licht. Elektronica blijft achterwege bij Ton de Leeuws Three Shakespeare Songs voor sopraan en ensemble, drie verklankingen van sonnetten van Shakespeare. In Nightmusic roepen tekst en muziek inwisselende beelden de stilte van de nacht op, de magie en volmaakte harmonie van de sterrenhemel. Het sobere No Longer Mourm wordt gevolgd door But Time Decays, waarin een typisch Shakespeare-thema opduikt: de onverbiddelijk voorbijvliegende tijd en de hoop dat schoonheid en liefde de menselijke dood zullen overleven.
data
do 13 juni 1996 02:00
informatie
-
Duur voorstelling niet bekend
