Vier muezzins uit Caïro maken de toeschouwer deelgenoot van hun leven
Caïro is de stad met dertigduizend minaretten. Hier hoor je vijf keer per dag boven het straatrumoer uit de kakofonie van de muezzins die de gelovigen oproepen tot het gebed. Maar de regering wil een einde maken aan deze traditie en de oproep, de azan, voortaan via de radio verspreiden. In Radio Muezzin ontmoeten we vier muezzins uit de Egyptische hoofdstad: een boerenzoon, een voormalig elektriciën, een blinde Koranleraar en de vice-wereldkampioen Koranrecitatie. Stefan Kaegi regisseerde de muezzins op een moment dat hun leven ingrijpend dreigt te veranderen. Met achter hen videobeelden uit hun leven vertellen zij over hun geschiedenis en wat de azan voor hen betekent. Dit ‘documentair theater’ levert een verrassende en boeiende inkijk in de moderne Egyptische maatschappij.
data
di 15 juni 2010 22:30
wo 16 juni 2010 22:30
do 17 juni 2010 22:30
informatie
-
Arabisch
-
Duur voorstelling niet bekend
Onder regie van documentair theatermaker Stefan Kaegi komen vier muezzins, degenen die de gelovige islamieten oproepen tot gebed vanaf de minaret van een moskee, naar Theater Bellevue in Kaegi’s stuk Radio Muezzin.
In Caïro, de stad van de duizend minaretten – in werkelijkheid zijn het er dertigduizend! – hoor je vijf keer per dag boven het straatrumoer uit de kakofonie van de muezzins, in het Arabisch de azan genoemd. Vroeger riepen de muezzins vanaf hoog van de minaret. Nu doen de meeste muezzins hun oproep met behulp van een microfoon van binnenuit de moskee. Maar ook deze traditie dreigt in de toekomst verloren te gaan. Het Egyptische ministerie van religieuze aangelegenheden wil het systeem centraliseren en de azan voortaan per gebedsdienst door één muezzin via de radio uitzenden.
De Zwitserse regisseur Stefan Kaegi voert in Radio Muezzin vier muezzins uit de Egyptische metropool ten tonele, alle vier met een heel verschillende achtergrond. De één is als boerenzoon naar de stad getrokken en is daar in een moskee opgenomen. Een ander is een blinde koranleraar. Dan is er nog de elektricien die zijn beroep niet meer kan uitoefenen, en tot slot is er de bodybuilder van gegoede familie die vicewereldkampioen Korancitatie is.
Eén voor één vertellen zij ons over hun verleden, hun dagelijkse leven, hun taken in de moskee – want muezzins zijn vaak ook een soort van kosters, die het gebedshuis schoonhouden, er ‘s nachts de deuren sluiten en in vele gevallen er ‘s nachts zelfs slapen – en over het onderwijzen van de koran, de azan en wat zij van de toekomst verwachten als de plannen van de regering doorgaan en de azan zoals hij nu bestaat wordt afgeschaft. Op de achtergrond spelen beelden van het dagelijks leven van de vier muezzins op het toneel: foto’s van hun jeugd en hun familie, films van hun geboortedorp, de moskees en de straten van Cairo.
De vijfde man op het toneel is een elektrotechnicus die heeft meegewerkt aan de bouw van de Aswan-dam en daar leerde hoe je radiosignalen encodeert. Hij vertelt over deze techniek die het mogelijk maakt de levende muezzins te vervangen door één, vele malen te repliceren radiomuezzin.
Stefan Kaegi is een regisseur die het theatrale in het dagelijkse leven zoekt. Zijn aanpak is die van een doumentairemaker: wat uiteindelijk op het toneel te zien is zijn levende ready-mades of experts die getransplanteerd worden in de grijze zone tussen fictie en werkelijkheid. Sinds 2000 maakt hij deel uit van de groep Rimini Protokoll.
In Radio Muezzin slaagt Kaegi erin de muezzins en hun wereld op een spontane en waarachtige manier ten tonele te voeren, en waant de kijker zich al gauw in het hart van Caïro. Het levert een verrassende en boeiende inkijk in de moderne Egyptische maatschappij op.
