Privacy

Actrice Wine Dierickx en acteur Ward Weemhoff spelen samen Privacy. Dierickx is als actrice verbonden aan het gezelschap Wunderbaum, Weemhoff is acteur bij De Warme Winkel. In het echte leven vormen ze een stel. Dat bracht hen ertoe samen een voorstelling te maken die scheert langs de grens tussen fictie en realiteit, met als centrale vraag: hoeveel intimiteit kunnen we verdragen?

‘Privacy is een achterhaalde sociale vorm’, zei Facebook-oprichter Mark Zuckerberg. In hun voorstelling Privacy onderzoeken Wine Dierickx en Ward Weemhoff de omwenteling die zich in de afgelopen decennia voordeed met betrekking tot ons idee van privacy. 

Ooit waren onze privébeelden, -gedachten en -ervaringen voorbehouden aan intimi en was privacy in het openbare leven ons heilig. Inmiddels is er een hele industrie aan social media opgekomen die het iedereen mogelijk maakt persoonlijke foto’s, verhalen, filmpjes en meningen met de rest van de wereld te delen. Nooit waren de grenzen tussen privé- en publiek domein vager dan nu. Sommigen is dit een doorn in het oog, anderen halen er een hoop plezier uit. Massa’s mensen geven zich over aan de orgie van non-stop exhibitionistische uitingen. Waar voor de een grenzen worden overschreden, begint voor de ander de vrijheid pas. Digitaal exhibitionisme en voyeurisme lijken in onze huidige maatschappij de populairste vrijetijdsbestedingen. 

Vanuit de kunstwereld zijn tegenstrijdige boodschappen te beluisteren: de Chinese kunstenaar Ai Weiwei gebruikt het naar buiten brengen van privémateriaal om de sociale onderdrukking in China te bekritiseren, terwijl kunstenares Hito Steyerl in zijn video How not to be seen aankaart hoe moeilijk het tegenwoordig is om je nog buiten het blikveld van anderen te begeven. 

Deze strijd tussen liefhebbers en haters van wat Richard Sennett ‘the tyranny of intimacy’ noemt inspireerde het acteurskoppel Dierickx en Weemhoff tot hun voorstelling Privacy. Daarin laten ze zich inspireren door de eerste kunstenaars die de grenzen tussen het publieke en het private opzochten, in een tijd waarin dat nog vernieuwend was: de vuile lakens en vieze peuken van Tracy Emin, de geboorte van het kind van Stan Brakhage, de slapende geliefde van Andy Warhol, de kiekjes van Nan Goldin in beslapen beddengoed, de bed-in van John Lennon en Yoko Ono, de naakte performances van Marina Abramović en Ulay. Terugkijkend zijn al deze beelden eerder sensueel, afkomstig uit een tijd waarin het nog niet banaal was om je persoonlijke leven zomaar op straat te gooien. Dierickx en Weemhoff bekijken wat er sindsdien met onze notie van privacy is gebeurd. In hun rommelige huiskamer vol persoonlijke spullen – een onopgemaakt bed, een open kledingkast, een keukentafel, een volle ijskast, een verdwaalde peuk – schipperen ze tussen fictie en werkelijkheid, tussen Wine en Ward de geliefden en Dierickx en Weemhoff de acteurs. In de historische beelden die ze oproepen heeft het intieme nog iets mysterieus en erotisch. Tegelijk tart het duo met dit intieme theater de grenzen aan het ongemak.