Macbeth

Voor Johan Simons (1946) is Macbeth een genetische studie van het geweld. Het geweld komt niet van buiten, maar is in de mens zelf als mogelijkheid geprogrammeerd. Het echtpaar Macbeth voert een programma uit van systematische vernietiging. Op het einde daarvan staat, paradoxaal genoeg, de heropstanding van het goede, de kans om het anders te doen. Want niet het kwade stuurt de mens, de mens stuurt het kwade. Door het kwade in zichzelf aan banden te leggen, kan hij zichzelf en zijn wereld herscheppen. De paradoxale consequentie van een stuk als Macbeth is het besef dat niet alleen het kwade in ons is verankerd, maar ook de mogelijkheid het goede te doen. De Engelse toneelschrijver en dichter William Shakespeare schreef Macbeth tussen 1603 en 1607, als hommage aan de Schotse afkomst van Koning Jacobus I van Engeland. Het werk is deels gebaseerd op de waargebeurde geschiedenis van de Schotse koning Macbeth van Schotland (1005 - 1057), die op de troon kwam door koning Duncan I van Schotland te doden.

 

Synopsis

Schotland, lang geleden. De oorlog is gestreden. Generaal Macbeth (Fedja van Huêt) en zijn vriend Banquo (Roeland Fernhout) komen terug van het slagveld. Ze hebben de overwinning behaald, staan stijf van de adrenaline, hun zwaarden druipen nog van het bloed. Overal weerklinkt de naam van Macbeth, de lucht gonst van de verhalen over hoe makkelijk het doden bij hem ging. Macbeth is een held, een killer in dienst van koning en vaderland. En nu? Kan Macbeth het doden laten, nu de strijd gestreden is? Vreemde wezens voorspellen hem het koningschap. Aangemoedigd door zijn meedogenloze vrouw (Chris Nietvelt), moordt hij zich een weg naar de absolute macht. Eerst schakelt hij koning Duncan uit, dan zijn beste vrienden, dan hun familie, inclusief kinderen. Vervuld als hij is van het kwaad, los van elk moreel gevoel, blijft Macbeth toch een mens. Sterker nog, hoe verder hij zich begeeft op de weg van het geweld, des te meer nemen andere krachten het over. Macbeth en zijn vrouw worden opgejaagd door hun eigen demonen, raken in de greep van schuldgevoel en gewetenswroeging. Alleen gelaten door vriend en vijand, is er nog maar één bevrijding, die van de dood. En dan is het aan de volgende generatie. Wat heeft zij geleerd? Is zij in staat om doorheen het ergste kwaad opnieuw naar het goede te reiken?

van William Shakespeare regie Johan Simons cast Fedja van Huêt, Hans Kesting, Fred Goessens, Roeland Fernhout, Chris Nietvelt vertaling Hugo Claus dramaturgie Koen Tachelet muziek Warre Simons scenografie Jan Versweyveld kostuums Greta Goiris productie Toneelgroep Amsterdam