Los Incontados: un tríptico – Holland Festival

Guerrillagroepen, paramilitaire bewegingen en de drugsmaffia – de strijd tussen deze groepen ontregelt vanaf 1964 het dagelijks leven van de Colombiaanse burgers. In Los Incontados: un tríptico (een ingekorte versie van de trilogie Anatomía de la violencia) schetst het Colombiaanse gezelschap Mapa Teatro de broze grens tussen feest en geweld. In drie delen, van een oud Afro-Colombiaans ritueel tot een afscheid van de langst durende revolutionaire droom van Latijns-Amerika, wordt de burgeroorlog van verschillende kanten bekeken. Mapa Teatro creëerde de afgelopen dertig jaar een geheel eigen universum, waarin het genres en kunstvormen opnieuw uitvond en waarin mythes en geschiedenis, opera, theater, cabaret, radio en video in elkaar overvloeiden. Los Incontados toont een van de meest gerenommeerde theatergezelschappen van Zuid-Amerika op zijn best. download het programmaboek

Een bont en bij vlagen uitbundig gezelschap bevolkt het toneel in de voorstelling Los Incontados: un tríptico: gemaskerde feestgangers, een goochelaar, muzikanten en kinderen. Zelfs Pablo Escobar

maakt zijn opwachting. In dit surrealistische drieluik onderzoekt het Colombiaanse gezelschap Mapa Teatro de verhouding tussen feest en geweld, aspecten die beide onlosmakelijk verbonden zijn met de Colombiaanse geschiedenis en cultuur. Mapa Teatro, een van de meest gerenommeerde gezelschappen van Latijns-Amerika, roept met audiovisueel archiefmateriaal, verhalen en documenten een theatraal, kleurrijk en associatief beeld op van het land dat meer dan vijftig jaar in de greep was van een gewapende conflict tussen linkse guerrillatroepen, rechtse paramilitairen, het Colombiaanse leger en de drugshandel.

Los Incontados: un tríptico is de ingedikte versie van de trilogie Anatomía de la violencia waar het gezelschap sinds 2010 aan werkt. In het eerste deel, Los Santos Inocentes, staat het gelijknamige feest centraal dat jaarlijks op 28 december plaats vindt in Guapí, een klein plaatsje aan de Pacifische kunst van Colombia. De mannen van het stadje gaan met groteske maskers, verkleed als vrouw en gewapend met zwepen de straat op om iedereen die ze tegenkomen die niet ook zo uitgedost is te geselen. Het is een uitzinnig en gewelddadig feest, dat een onvoorbereide buitenstaander net zo goed het idee kan geven in een nachtmerrie beland te zijn.

Op 2 december 1993 wordt Pablo Emilio Escobar in Medellín door een Colombiaanse drugseenheid doodgeschoten. Op zijn lichaam zou een speech gevonden zijn die hij geschreven had voor de dag dat hij gekozen zou worden tot president van Colombia. Dit document, pas na 18 jaar vrijgegeven door de CIA, vormt het uitgangspunt voor Discurso de un hombre decente (2012), het tweede deel van de trilogie. In een tuin van een huis in het midden van de jungle waart de geest rond van de meest beruchte drugsbaron aller tijden, luisterend naar de muziek van zijn favoriete band. Op toneel wordt de muziek ook werkelijk gespeeld door de man die ooit een van Escobars favoriete bands leidde. Hij begeleidde ‘the boss’ niet alleen tijdens diens wekelijkse speeches in de arbeidersbuurten van Medellín, maar hij speelde ook op de privéfeesten in zijn extravagante Hacienda Nápoles én werd slachtoffer van een autobom bij het stadion waar ze zouden optreden.

In het laatste stuk, Los Incontados uit 2014 is een groep kinderen verzameld rond een ouderwetse radio. Met dit deel opent de voorstelling: in de beslotenheid van een met ballonnen versierde zestigerjaren huiskamer wachten kinderen op de aankondiging van een revolutie, het feest dat nooit zal plaatsvinden. Voor Los Incontados: un tríptico maakt Mapa Teatro gebruik van een haast cinematografische montage. Het decorontwerp zet de verschillende werelden, zwevend tussen fantasie en realiteit, achter elkaar; de steeds meer door elkaar heen buitelende beelden roepen de geschiedenis op van een land waar slechts een broze grens een viering scheidt van een geweldsuitbraak en waar op toneel nauwelijks onderscheid valt te maken tussen het knallen van feestelijke confettikanonnen of machinegeweren.

Lees minder

Credits

concept, dramaturgie en regie Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden dramaturgisch consultant Antonio Orlando Rodriguez, Marta Ruiz, Dario Villamizar regie-assistent Santiago Sepúlveda uitgevoerd door Heidi Abderhalden, Agnes Brekke, Andrés Castañeda, Julián Díaz, Jeihhco, Danilo Jiménez, Santiago Nemirowski, Santiago Sepúlveda stem Nicolás Cancino met het Carmenza de Sánchez Institute Martial Band als special guests Felipe Castro, Orlando Duque, Kevin Hernández, Sebastián Méndez, Lesly Ramírez, Melanie Ramírez, Sofía Rodríguez, Mariana Saavedra, Darío Sinisterra, Sebastián Zúñiga muziek en geluid Juan Ernesto Díaz geluidstechniek Alexander Rodríguez, Vladimir Sepúlveda, Juan Sebastián Guarín visueel ontwerp Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden kostuums Elizabeth Abderhalden techniek Jean François Dubois, Jose Ignacio Rincón assistent techniek Juan Sebastián Suárez, Natalia Duarte assemblage assistent Ancízar Aguirre, José Forero, Alirio García decor ontwerp Pierre Henri Magnin decor Escuela Taller de Bogotá licht ontwerp Jean François Dubois video editing Luis Antonio Delgado live video Ximena Vargas, Natalia Duarte productie José Ignacio Rincón, Ximena Vargas productie assistent Sandra Martinez met dank aan Consuelo Avella, Alejandro Valencia, Claudia Torres, Adriana Urrea, Juan Andrés Valderrama, Instituto Carmenza de Sánchez, Diego Briceño, Jaime Calle

data

informatie

Credits

Deze voorstelling is mede mogelijk gemaakt door