Hij was een bekroond danser en choreograaf van het prestigieuze New York City Ballet en maakte de choreografie van de Oscarwinnende psychologische thriller Black Swan. Maar Benjamin Millepied houdt van nieuwe uitdagingen en verhuisde in 2011 naar Los Angeles om daar het L.A. Dance Project op te zetten. Het is niet een dansgezelschap in de traditionele zin, meer een kunstenaarscollectief. Millepied gaat binnen dit collectief kruisbestuivingen aan met allerlei andere kunstvormen om zo de traditionele grenzen van de dans te doorbreken. L.A. Dance Project brengt een programma met het radicale Winterbranch van Merce Cunningham, het zelden uitgevoerde Quintett van William Forsythe en Reflections, een nieuw stuk van Millepied zelf. Programmaboek
data
zo 2 juni 2013 22:30
ma 3 juni 2013 22:30
informatie
-
Duur voorstelling niet bekend (inclusief een pauze)
De Franse Benjamin Millepied (1977) was van 1995 tot 2011 als bekroond danser en choreograaf betrokken bij het prestigieuze New York City Ballet. Bij het grotere publiek werd hij bekend door zijn choreografieën voor de psychologische thriller Black Swan (2010).
In 2011 verhuisde Millepied van New York naar Los Angeles. Daar begon hij L.A. Dance Project (LADP); een los verband van kunstenaars uit verschillende disciplines: componist Nico Muhly, consultant Matthieu Humery, producer Charles Fabius en filmproducent Dimitri Chamblas. Het collectief werd deels opgericht om de wereldstad Los Angeles te voorzien van een eigen balletgezelschap, maar vooral om een nieuw publiek aan te boren dat niet snel naar dans in een formele setting gaat, aldus Millepied. L.A. Dance Project biedt nadrukkelijk méér dan ballet alleen en is gericht op de kruisbestuivingen tussen verschillende kunstvormen, talentontwikkeling en nieuwe toepassingen van dans binnen film en de beeldende kunsten.
Op het Holland Festival presenteert Millepied een samengesteld programma met drie producties van L.A. Dance Project. Twee daarvan zijn bekende werken uit de recente dansgeschiedenis door twee Amerikaanse meester-choreografen: Quintett (1993) van William Forsythe en Winterbranch (1964) van Merce Cunningham. Het programma wordt aangevuld met een geheel nieuwe choreografie van Millepied zelf, Reflections (2013). Dit werk komt tot stand in samenwerking met de post-minimalistische componist David Lang, onder andere bekend van zijn arrangementen voor het Kronos Quartet voor de film Requiem for a Dream (2000), en een decor van de conceptuele kunstenaar Barbara Kruger, die furore maakte met haar kamervullende installaties vol zwart-wit fotografie van manshoge teksten en slogans. Lang werkte al eerder met Millepied voor diens choreografieën Plainspoken (2010) en This part in darkness (2011).
In het diverse dansprogramma van L.A. Dance Project grijpt Millepied terug op de innovaties van Forsythe en Cunningham. In zijn oudere choreografieën geeft Forsythe een expressieve draai aan de basistechnieken en posities uit het klassieke ballet. Met veel ruimte voor improvisatie binnen de bestaande structuren, een nadruk op een collectieve werkwijze, en een grote interesse voor andere kunstvormen zoals beeldende kunst en architectuur. Het leverde Forsythe onder danspuriteinen de bijnaam The Antichrist of Ballet op. Quintett maakte hij als liefdesbrief aan zijn stervende vrouw. Het stuk – een wals voor vijf dansers met een rol voor Millepied zelf, op het bekende Jesus’ blood never failed me yet (1971) van Gavin Bryars – is echter allesbehalve morbide. Speelse, complexe bewegingen, razendsnelle veranderingen van richting en zwaartekrachttartende sprongen wisselen elkaar in hoog tempo af.
Het experimentele en compromisloze Winterbranch van Cunningham is sinds de première in 1964 op de meest uiteenlopende manieren geïnterpreteerd. In Japan werd het gezien als een stuk over de gevolgen van een atoomramp, en in Duitsland kwam de associatie met concentratiekampen bovendrijven. Het minimalistische werk draait om twee ‘facts of dancing’, aldus Cunningham. De dansers tonen een serie strak gestileerde valpartijen, van slow motion tot verbijsterend snel, soms bijna niet te zien vanwege het duistere lichtontwerp. Totdat ze samenkomen in één simultaan vallende en opstijgende beweging. Voor de extreme en compromisloze soundtrack, getiteld 2 Sounds, gebruikte Fluxus-componist La Monte Young het geluid van asbakken die langs een spiegel worden geschraapt en stokken die tegen een Chinese gong worden geschuurd.
De eerste productie van L. A. Dance Project – met de eerdergenoemde stukken Quintett, Winterbranch en een andere choreografie van Millepied, Moving parts (2012) – ging op 22 september 2012 in première in The Music Center’s Walt Disney Concert Hall in Los Angeles. Millepieds meest recente werk, Reflections, zal vlak voor het Holland Festival in Parijs in première gaan.
-
© Ryan Schude
-
© Ryan Schude
-
© Ryan Schude