Is muziektheater de kunstvorm van de 21e eeuw?

De rode draad in het festival­programma wordt dit jaar gevormd door muziektheater in al zijn verschijningsvormen: van 3d-film­opera (Sunken Garden) tot concertant oratorium (The Gospel According to the Other Mary), van tweemanskameropera (Quartett, Suster Bertken) tot veertigkoppig vocaal theater (When the mountain changed its clothing) en van muzikale graphic novel (Brooklyn Babylon) tot meta-opera (Tragedy of a Friendship). Het lijkt erop dat het muziektheater in de 21e-eeuw uitbundiger en diverser bloeit dan ooit tevoren. Hoe komt dat? Sluit deze van nature multidisciplinaire kunstvorm het beste aan bij de multimediale wereld van vandaag? En hebben de traditionele ‘pure’ vormen zoals concertmuziek en teksttheater aan kracht verloren?