887 – Holland Festival

Waarom kunnen we ons iets triviaals als het deuntje van een oude televisiereclame wel herinneren, maar niet ons eigen telefoonnummer? In de autobiografische solo 887 (het huisnummer van zijn ouderlijk huis) staat theatermagiër Robert Lepage stil bij de werking van ons geheugen. Met zijn filmische, meeslepende manier van theatermaken neemt Lepage het publiek mee naar zijn jeugd in Quebec, jaren 60. Hij staat zelf op het podium, naast een imposante maquette van zijn ouderlijk huis, en vertelt over een familie die zich aan het arbeidersmilieu probeert te ontworstelen en over zijn coming-out. Hij verbindt deze verhalen met de toenmalige, radicaliserende vrijheidsstrijd in Quebec. Lepages theaterkunst is intiem, weemoedig en ontroerend. Programma

De Canadese theatermaker Robert Lepage maakt sinds de jaren negentig naam met voorstellingen die geprezen zijn om hun visionaire karakter en technologische vernieuwingen. Lepages theater zit doorgaans vol met innovatieve theatertechniek, epische

verhalen en aanstekelijke personages. Twee hoogtepunten uit zijn rijke oeuvre zijn The Seven Streams of the River Ota (1994) - over onder andere Hiroshima, concentratiekampen en aids - en de solo The Far Side of the Moon (2000), een verhaal over twee rivaliserende broers ten tijde van de koude oorlog en de space race. Drie jaar geleden stond Lepage op het Holland Festival met het multimediale spektakel Playing Cards: SPADES. Nu is hij terug met 887, een van de meest persoonlijke verhalen uit zijn carrière.

Lepage combineert in 887 persoonlijke anekdotes met razendsnelle changementen en een innemende podiumpersoonlijkheid. Hij vertelt een gedeeltelijk autobiografisch verhaal dat uiteindelijk groter blijkt dan henzelf. 887 gaat over de werking van ons geheugen en over hoe ieders persoonlijke leven bezien kan worden in het licht van het publieke verhaal van de geschiedenis.

887 is het huisnummer van het appartementencomplex in Murray Avenue, Quebec City, waar Lepage in de jaren 60 opgroeide. Voor de voorstelling creëerde hij een manshoge replica van het complex. Lepage staat als een reus naast zijn ouderlijk huis. Hij vertelt anekdotes over zijn ruziënde buren en over zijn vader, die als taxichauffeur de eindjes aan elkaar probeerde te knopen om zijn gezin te onderhouden en over zijn oma met Alzheimer.

Maar Lepage zou Lepage niet zijn als hij alleen tekst te bieden had. De appartementbewoners komen tot leven door miniatuuranimaties, poppenspel in nauwgezet ingerichte poppenhuiskamers, een radiografisch bestuurbare autootje en videobeelden. Die beelden worden soms live door Lepage gemaakt met behulp van zijn smartphone. Vanuit zijn - letterlijk - verheven perspectief als volwassen man toont hij in kleine scènes het leven als Franstalig kind in het Canada van de jaren 60.

Het persoonlijke wordt politiek, zodra Lepage het Front de Libération du Quebec in zijn verhaal betrekt. De strijd voor een onafhankelijk Quebec bereikte in de jaren 60 een kookpunt, toen het Front zich steeds meer begon te ontwikkelen als een terroristische organisatie. Het leven van de familie Lepage werd getekend door deze onafhankelijkheidsstrijd en de bijbehorende taalstrijd. Lepage, die zichzelf een ‘gelegenheidsseparatist’ noemt, legt in dit werk de politieke context bloot van die strijd, steeds zonder het persoonlijke element uit het oog te verliezen. Terugkerend is bijvoorbeeld de traumatische herinnering aan die keer dat hij niet in staat was om voor een voordracht de woorden uit zijn hoofd te leren van het Quebecse protestgedicht Speak White van Michèle Lalonde. ‘Speak White’ is een discriminerende belediging die Engelstalige Canadezen destijds naar anderstaligen riepen.

Volgens Lepage kwamen het Front de Libération du Québec en de hele beweging eromheen niet voort uit een afkeer van de Engelssprekende bevolking, maar was de onafhankelijkheidsstrijd bovenal een klassenstrijd. De Franstaligen waren bijna altijd arme werknemers. Alle bazen en machthebbers spraken Engels, al dan niet met een Amerikaans of Brits accent. Met 887 wil Lepage nadrukkelijk geen separatisme verkondigen. Hij wil slechts de herinnering levend houden.

Lees minder

Credits

tekst, ontwerp, regie, spel Robert Lepage vertaling Louisa Blair creative director, concept, design Steve Blanchet dramaturgie Peder Bjurman regie-assistentie Adèle Saint-Amand ontwerp muziek, geluidsontwerp Jean-Sébastien Côté lichtontwerp Laurent Routhier beeldontwerp Félix Fradet-Faguy decorassistent Sylvain Décarie rekwisieten Ariane Sauvé kostuums Jeanne Lapierre productiemanagement Marie-Pierre Gagné productieassistentie Véronique St-Jacques technische leiding Paul Bourque tour manager Samuel Sauvageau technische leiding tour Olivier Bourque stage manager Nadia Bélanger hoofd geluid Olivier Marcil hoofd licht Renaud Pettigrew multimedia integratie & video manager Nicolas Dostie hoofd kostuums & rekwisieten Isabel Poulin hoofd toneelknecht Chloé Blanchet technisch advies Tobie Horswill, Catherine Guay advies creatief proces Reda Guerinik agent regisseur Lynda Beaulieu productie Ex Machina in opdracht van Parapan Am Games, The Arts and Culture Program of the TORONTO 2015 Pan Am coproductie le lieu unique, Nantes; La Comète - Scène nationale de Châlons-en-Champagne, Edinburgh International Festival, Århus Festuge, Théâtre de la Ville–Paris, Festival d’Automne à Paris, Romaeuropa Festival, Bonlieu Scène nationale d’Annecy, Ysarca Art Promotions, Célestins – Théâtre de Lyon, SFU Woodward's Cultural Programs, Fraser University's 50th Anniversary, Le Théâtre français du Centre national des Arts d’Ottawa, Le Théâtre du Nouveau Monde, Tokyo Metropolitan Theatre, Canadian Stage, Théâtre du Trident, La Coursive Scène nationale de la Rochelle, Le Volcan – scène nationale du Havre, The Brooklyn Academy of Music (BAM), The Bergen International Festival, Holland Festival, Chekhov International Theatre Festival – Moscow productie Ex Machina Michel Bernatchez assistentie Vanessa Landry-Claverie, Valérie Lambert Ex Machina wordt gefinancieerd door Canadese Raad voor de Kunsten, Raad voor de Kunsten en Letteren van Quebec, de stad Quebec productie buitenland Australia

data

informatie

gerelateerd

Ontbijtcollege: 887

Credits

Deze voorstelling is mede mogelijk gemaakt door

Otemba - Daring Women

ROHTKO