Al zijn ze er al jaren weg, hun leven in Moskou is waar de drie zussen Olga, Masha en Irina nog steeds met weemoed naar terugverlangen. Alle drie houden ze op hun eigen manier vast aan dit verleden, onmachtig om hun toekomst vorm te geven. Net als bij haar bewerking van Strindbergs Freule Julie, verplaatst regisseuse Christiane Jatahy hier het origineel van Tsjechov (Drie zusters) naar een setting in haar eigen hedendaagse Brazilië. De live performance van het stuk wordt gefilmd en rechtstreeks uitgezonden in een andere zaal. Het publiek kan kiezen ofwel eerst het live deel te zien en dan de film, of andersom. Door het publiek een toneelversie en een film te tonen – de eerste gericht op de gemeenschappelijke levensvragen van de zusjes, de tweede inzoomend op het individuele leed – en door het publiek direct bij de voorstelling te betrekken, slecht Jatahy de grenzen tussen fictie en werkelijkheid, tussen heden en verleden. Zo geeft ze de zussen een kans om de impasse te doorbreken en een eerste stap te zetten op weg naar verandering. programma Zie ook: http://christianejatahy.com.br/en/
data
zo 14 juni 2015 19:00
ma 15 juni 2015 20:30
informatie
-
Portugees
-
Duur voorstelling niet bekend (pauze: zo 14 juni 18.45 - 20.15 / ma 15 juni 20.15 - 21.15)
De Braziliaanse film- en theaterregisseur Christiane Jatahy maakte een originele versie van Tsjechovs Drie zusters door het verhaal te adapteren naar het hedendaagse Brazilië en door dat verhaal met verfrissende middelen te vertellen, namelijk door een inventieve brug te slaan tussen theater en cinema. Terwijl een deel van het publiek op het hoofdpodium in Frascati 1 de acteurs en actrices live de voorstelling ziet spelen, neemt een ander deel van de toeschouwers in Frascati 2 de filmversie van de voorstelling waar, die tegelijkertijd live op het podium wordt geschoten en live wordt geschakeld. Het theater stuurt en wordt gestuurd door de film, en vice versa. Het publiek kiest zelf welke versie van What if they went to Moscow? het als eerste wil zien.
In de zaal, tussen de acteurs, lopen cameramensen, decorstukken worden van plaats verwisseld, de theaterruimte wordt tot in alle hoeken benut. Het decor toont elementen van een groot appartement en een grote eettafel, er staan muziekinstrumenten en flessen drank. Achter de woonkamer is nog een badkamer. De acteurs en actrices gedragen zich als eigentijdse Brazilianen van verschillende generaties, begaan met politieke, sociale en persoonlijke issues. Ze praten, dansen, huilen, lachen, zingen en omhelzen.
De vraag die Jatahy en haar team fascineerde in Drie zusters was: waarom willen mensen van elke generatie nu en dan weg van alles? Waarom dromen mensen ervan te emigreren? Moskou staat in deze voorstelling voor Utopia: voor elke plek die we ons soms wensen, de plek waarover we fantaseren, maar waar we nooit naartoe zullen gaan. Ieder heeft zijn eigen Utopia. Samen met haar acteurs en medewerkers onderzocht Jatahy waarvan mensen dromen in Parijs, Frankfurt en Sao Paulo. Ze ondervroegen inwoners met verschillende achtergronden, culturen en verledens. De documentaire die hieruit ontstond leverde informatie die ze vervolgens gebruikten voor de voorstelling.
Op het hoofdtoneel intussen vragen Olga, Macha en Irina (Isabel Teixeira, Stella Rabello en Julia Bernat) zich af hoe we vandaag de dag kunnen migreren of hoe we iets kunnen veranderen aan de plek waar we leven, of dat nu persoonlijk of in maatschappelijk opzicht is.
