Begin 2011 kwamen ze bij wijze van experiment bij elkaar in de studio. Aan het eind van dat jaar werden ze door de Irish Times onthaald als nieuwe ‘supergroep’ van de Ierse muziek. Nu, anderhalf jaar later, maakt The Gloaming zijn Nederlandse debuut in het Holland Festival. Toch hoeft het onmiddellijke succes niet als een verrassing te komen. Alle leden van de band hadden voor hun samenkomen hun sporen reeds ruimschoots verdiend in de Ierse muziek en in samenwerking met andere grote artiesten als Antony & the Johnsons, David Byrne en Yoko Ono. Met The Gloaming spelen ze vernieuwende muziek die de grenzen van de Ierse folk verder verlegt. Muziek die zowel virtuoos als subtiel, zowel krachtig als ingetogen is, met prachtige melodieën, waar het spelplezier vanaf spat! Programma
data
do 20 juni 2013 22:30
informatie
-
Duur voorstelling niet bekend (zonder pauze)
Traditionele muziek van de Britse Eilanden is niet jaarlijks in het Holland Festival te bewonderen; al stond in 2010 nog het vermaarde Engelse duo Spiers & Boden in het Bimhuis. Dit jaar gaat het er iets minder traditioneel aan toe als in het Bimhuis vier veteranen van de Ierse muziek aantreden, samen met de jonge Amerikaanse pianist Thomas Bartlett. In 2011 door de Irish Times onthaald als nieuwe ‘supergroep’ van de Ierse muziek maakt The Gloaming nu zijn Nederlandse debuut.
De leden van The Gloaming hadden hun sporen ruimschoots verdiend toen ze begin 2011 voor een experiment bij elkaar kwamen in de Grouse Lodge Studios in County Westmeath. Niemand hoefde zich te bewijzen; wellicht is dat het geheim van deze groep, die de Ierse muziektraditie haast terloops in een nieuw jasje heeft gestoken. Het resultaat is zowel virtuoos als subtiel, zowel krachtig als ingetogen: het barst van de mooie melodieën en het spelplezier spat ervan af.
De band maakte in augustus 2011 een uitverkocht debuut in de National Concert Hall in Dublin. Een opname daarvan is als EP uitgebracht. Deze medley van ruim twintig minuten toont de veelzijdigheid van The Gloaming: een traditioneel sean-nós-lied met ingetogen pianobegeleiding gaat over in een trage fiddle-melodie; deze versnelt in verschillende fasen, waarbij de instrumenten elkaar afwisselen, tot een opzwepende dans met een Keith Jarrett-achtige piano-improvisatie door Thomas Bartlett.
