financiële zaken wordt collectief besloten. Het ensemble speelt muziektheater, kamermuziek en orkestconcerten en maakt dans- en video-voorstellingen. Het ensemble speelt geregeld op gerenommeerde festivals zoals de Salzburger Festspiele, Wiener Festwochen, Klangspuren Schwaz, Musikfest Berlin, MusikTriennale Köln, Lincoln Center Festival in New York, Festival d’Automne à Paris, Lucerne Festival en het Holland Festival. Jaarlijks voegt het ensemble ca. 70 nieuwe werken aan zijn repertoire toe. Met componisten als John Adams, George Benjamin, Peter Eötvös, Heiner Goebbels, Hans Werner Henze, Mauricio Kagel, György Kurtág, Helmut Lachenmann, György Ligeti, Karlheinz Stockhausen, Benedict Mason, Steve Reich en Frank Zappa ontwikkelde het ensemble jarenlange samenwerkingsverbanden. In 2003 werd het Ensemble Modern door de Duitse Kulturstiftung des Bundes geprezen als een ‘vuurtoren’ van de eigentijdse cultuur in Duitsland. In hetzelfde jaar werd de International Ensemble Modern Akademie (IEMA) opgericht, waarin door middel van een masteropleiding, masterclasses, compositiewerkgroepen en educatieve projecten een jonge generatie musici opgeleid wordt.   

Taufik A. Adam (1975) werd geboren in Minangkabau in West-Sumatra en studeerde cello aan de Indonesische Gevorderde School voor de Kunsten in Padang Panjang. Hoewel zijn formele opleiding vooral gericht is op moderne muziek, streeft Adam er wel naar om traditionele Indonesische stijlen en technieken in zijn composities te integreren. Tegenwoordig leeft Adam in Jakarta. Als multi-instrumentalist geeft hij regelmatig concerten, zowel op nationale als op internationale podia. Hij werkt dikwijls samen met musici uit andere culturen. In veel van zijn composities gebruikt Adam elektronica. Hij laat zich inspireren door new age en instrumentale en symfonische rock. In 2011 zette Adam het project Taufik Adam Minstrel op. Hierin verkent Adam de grenzen tussen traditie en heden, centrum en periferie, Oost en West en andere tegenstellingen. Momenteel werkt Taufik Adam aan het new age-album Mysterium Cosmographicum.    

Dewa Ketut Alit (1973) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Balinese componisten van zijn generatie. Hij is telg van een muzikantenfamilie, en speelde vanaf zijn 13e ugal in het gamelan-ensemble van zijn dorp Pengosekan. Tussen 1988 en 1995 maakte hij deel uit van het internationaal vermaarde gamelanensemble Gamelan Semara Ratih uit Ubud. Alit studeerde in 1998 af aan het Indonesisch Instituut voor de Kunsten in Denpasar en richtte in dezelfde periode samen met zijn broers het ensemble Cudamani op. In 2007 stichtte Alit de groep Gamelan Salukat, waarvoor hij nieuwe instrumenten met een uitzonderlijke stemming ontwierp. Behalve voor gamelan-ensemble componeert Alit ook voor strijkkwartet, saxofoon en een digitaal gamelanorkest. Alit werkt regelmatig samen met muziekensembles buiten Indonesië en componeert en doceert aan instellingen zoals de University of British Columbia, het Massachusetts Institute of Technology en Helena College in Perth.     

Gema Swaratyagita (1984) is componiste, pianiste, muziekdocente en radio-journaliste. Ze werd geboren in Jakarta maar leeft tegenwoordig op Surabaya. In 2008 voltooide Swaratyagita een opleiding Indonesische Literatuur aan de Universiteit van Surabaya. Daarnaast volgde ze compositie- en pianolessen. In 2012 werkte ze samen met sonoloog Piet Hein van de Poel binnen het project City Soundscapes. Ook won ze dat jaar de Empowering Woman Artist (EWA) Award van Yayasan Kelola. Met haar lied Raih Mimpiku was Swaratyagita de eerste winnaar van een liedcompetitie voor muziekdocenten, uitgeschreven door het Ministerie van Onderwijs van Surabaya. In 2014 won ze een prijs in het Festival Musik Tradisi Baru Tembi in Yogyakarta. Swaratyagita leidt het project Laring (larynx, ofwel strottenhoofd). De naam is typerend voor Swaratyagita’s fascinatie voor de menselijke stem. In haar composities combineert ze traditionele vocale stijlen uit Surabaya met avantgardistische technieken. 

Stevie Jonathan Sutanto (1992) vermengt in zijn muziek traditionele Javaanse muziek en avantgardistische klanken. Daarbij gebruikt hij regelmatig elektronica. Hij verwerkt graag video in zijn composities. Zijn opleiding genoot hij in Karawaci, een voorstad van Jakarta, bij Otto Siddharta en aan het Conservatorium voor Muziek van ed Universitas Pelita Harapan, waar hij in 2014 afstudeerde. Tegenwoordig woont hij in Jakarta. Zijn composities zijn uitgevoerd op verschillende nationale en internationale festivals, zoals Manila Composers Lab (2011), Pentas Musik UHP Jakarta (2013), With Marks of Honour Jakarta (2014), het Yogyakarta Festival voor Eigentijdse Muziek (2014) en de Asian Composers League Manila (2015).       

Gatot Danar Sulistiyanto (1980) is behalve componist ook dirigent en uitvoerend musicus. Sulistiyanto werd geboren in Magelang in Centraal-Java. Hij studeerde van 2000 tot 2008 aan het Indonesisch Instituut voor de Kunsten in Yogyakarta, waar hij een opleiding muziekwetenschap en klassiek gitaar voltooide. In 2001 sloot Sulistiyanto zich aan bij het collectief Musica Theatrica Nova, geleid door Vincent McDermott. Sulistiyanto laat zich inspireren door de naoorlogse avantgarde. In 2009 ontving hij ondersteuning van het Prins Clausfonds. Sinds 2011 heeft Sulistiyanto meerdere compositieopdrachten gekregen van de Eduard van Beinumstichting. In 2012 werd Kitab Batu, voor sopraan en zeven instrumenten, uitgevoerd door de Dutch Chamber Music Company uit Eindhoven. In 2015 volgde een tweede opdracht van deze stichting met de compositie Ilalang (Imperata cylindrica) voor cello en piano, uitgevoerd door Doris Hochscheid en Frans van Ruth. Momenteel werkt Sulistiyanto aan de opera Gadis Pantai (Meisje van het Strand). In 2017 zal dit stuk in ’s Hertogenbosch in première gaan, gespeeld door leden van de Philharmonie Zuidnederland onder leiding van Bas Wiegers. 

Het duo Senyawa, gevestigd in Yogyakarta, bestaat uit Rully Shabara en Wukir Suryadi. Zanger Shabara groeide op in Sulawesi. In zijn zang gebruikt hij uitzonderlijke technieken uit de vocale tradities van het eiland, maar ook het grommen en grunten uit de metal. Suryadi bespeelt zelfgebouwde instrumenten met namen als ‘Garu’, ‘Bambu Wukir’ en ‘Akar Mahoni’. De Bambu Wukir is geïnspireerd op buisciters van eilanden in het oosten van Indonesië: een cilinder van bamboe waar snaren langs gespannen zijn. Het instrument kan scherp percussieve en delicaat tinkelende geluiden voortbrengen. De Akar Mahoni, die door meerdere muzikanten tegelijk kan worden bespeeld, is gemaakt van een enkele wortel van de mahonieboom, en combineert hals en snaren van een elektrische gitaar met repen leer voor bastonen, twee theremins en een synthesizer. Suryadi heeft het instrument ontworpen met meerdere bouwers, onder wie Lintang Radittya van The Instrument Builders Project. Tijdens optredens gebruikt het duo doe-het-zelf elektronica om het geluid van zang en instrumenten live te bewerken. Terwijl Indonesische tradities de basis vormen van hun muziek, gebruiken ze speeltechnieken uit experimentele genres om zo een volstrekt eigen geluid te creëren. Ze spelen samen sinds 2010, toen Shabara tijdens een festival in Jogjakarta uitgenodigd werd om het podium te delen met Suryadi die op dat moment aan het optreden was. Vier dagen later hadden ze al de nummers opgenomen die op hun eerste album zouden komen. Ze hebben gespeeld met grote namen uit een internationaal circuit van improviserende musici, zoals Keiji Haino, Otomo Yoshihide, Trevor Dunn, Oren Ambarchi en David Shea.

De Nederlandse dirigent Bas Wiegers (1974) wordt gedreven door een brede muzikale belangstelling en een ondogmatische oriëntatie. Wiegers studeerde viool en orkestdirectie aan het Conservatorium van Amsterdam en de Hochschule für Musik Freiburg. Wiegers begon zijn carrière als violist, maar is tegenwoordig vooral actief als dirigent, met name van modern repertoire. Naast samenwerkingen met symfonieorkesten zoals het Concertgebouworkest, Rotterdams Philharmonisch Orkest en het WDR Sinfonieorchester werkt Wiegers veelvuldig met nieuwe muziekensembles. Hij werkt onder andere met Klangforum Wien, Ensemble Musikfabrik, Ensemble Modern en ASKO|Schönberg. Daarnaast is Wiegers regelmatig te gast op internationale festivals zoals het Holland Festival, Wien Modern, Aldeburgh Music Festival, Huddersfield Contemporary Music Festival, London Almeida Festival en het Achtbrücken Festival in Keulen. Hij dirigeert veel werk van levende componisten zoals Harrison Birtwistle, Louis Andriessen, George Benjamin, Oliver Knussen, Georg Friedrich Haas en Helmut Lachenmann. In 2009 ontving hij een beurs van het Kersjes Fonds en een Momentum-stipendium van het Fonds Podiumkunsten om de moderne concertervaring te verrijken.