Met haar werk was Tania El Khoury in verscheidene ruimtes in binnen- en buitenland te zien. Van de grote zaal van het British Museum, via een bootje in de Middellandse Zee (This Sea is Mine, 2012) en een kabelbaan in Beirut (Bit Téléférique, 2010), tot een zeecontainer (Stories of Refuge, 2013). Ze werd uitgenodigd om werk te tonen op diverse internationale festivals, zoals het Next Wave Festival, Fierce Festival, City of Women, Spielart Festival, Fusebox en LIFT Festival. Tevens was haar werk te zien bij Battersea Arts Centre, ICA, Bluecoat, Watermill Art Centre en Tanzquartier Wien. El Khoury werd onder andere bekroond met de Total Theatre Innovation Award, de Artsadmin Bursary en de Arches Brick Award. In 2009 richtte ze samen met stedenbouwkundige en architect Abir Saksouk de Dictaphone Group op. Dit kunst- en onderzoekscollectief heeft als doel de openbare ruimte te heroveren en brede politieke discussies in de stad los te maken. Sindsdien werkt de Dictaphone Group samen met diverse kunstenaars, zoals performancekunstenaar Petra Serhal. Het collectief maakt plaatsgebonden performances, die de relatie tussen mensen en de stad verkennen, en de openbare ruimte bevragen en herdefiniëren. Tot het recente werk behoort de lezing-performance Nothing to Declare (2013), over grenzen in de Arabische wereld. Daarnaast is El Khoury lid van de Britse kunstenaarsgemeenschap Forest Fringe. Met Gardens Speak maakte ze haar debuut op het Holland Festival.