Twee jaar na de Duitse première is Einar Schleefs veelbesproken bewerking in Nederland te zien. Van de opening, een bijna onverdraaglijk, ruim tien minuten durend stom en stilstaand groepsbeeld, tot het bloedrige slot, als het lijk van Salome boven Johannes' afgeslagen hoofd hangt, een fascinerende theaterervaring.
data
di 22 juni 1999 22:15
wo 23 juni 1999 22:15
informatie
-
2 uur 15 minuten
Oscar Wilde liet zich voor zijn enige succesvolle tragedie inspireren door passages uit de bijbelboeken van Marcus en Mattheus over de haat-liefde van Salome voor Johannes de Doper. De mooie stiefdochter van koning Herodes laat zich geheel door haar lustgevoelens leiden en heeft maar één wens: ze wil de kuise profeet kussen, die God heeft gezien en die haar moeder Herodias voor hoer uitmaakt. Hij gaat echter niet in op haar avances. Daarom eist Salome na een verleidelijke sluierdans voor Herodes het hoofd van Johannes. Zodat ze dan volkomen gelukkig haar lippen op de zijne kan drukken, in een versmelting van eros en dood, lust en gruwel.Einar Schleef, het enfant terrible van het Duitse theater, maakte bij het Düsseldorfer Schauspielhaus van Salome een spektakel vol kille esthetiek. In het openingsbeeld zijn de zwijgende manen veelal in vrouwenkleren gehuld, in het slotbeeld vormen dezelfde mannen een orthodox collectief. Tussen begin en einde van de voorstelling heeft zich niet alleen Oscar Wildes tragedie afgespeeld, maar ook een cultuuromslag: de overgang van een heidens, zinnelijk matriarchaat naar een mannelijk, christelijk patriarchaat. Bij Einar Schleef is Salome de laaste vrouw die zich verzet tegen de door mannen gestuurde wereldgeschiedenis.
