Regisseur Roysten Abel, geboren in Kerala in Zuid-India, heeft gedurende het afgelopen decennium een bijzondere stijl van muzikaal theater ontwikkeld. Aanvankelijk zag het er helemaal niet naar uit dat hij in het theater terecht zou komen: hij richtte zich op een carrière in het handelswezen, vooral op aandringen van zijn ouders. Na een aantal mislukte opleidingen hield hij de commercie voor gezien en schreef hij zich in voor de theaterschool. In 1994 studeerde Abel af aan de National School of Drama; daarna werkte hij als stagiair bij de Royal Shakespeare Company in Londen. Een jaar later ging hij terug naar India en richtte daar de Indian Shakespeare Company op, waarmee hij aanvankelijk vooral klassiek toneel maakte. Een keerpunt was zijn eerste eigen werk, Othello – a play in black and white (1999), dat zijn internationale doorbraak betekende. In 2008 stond hij ermee in het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam. Abel betrok in zijn voorstellingen straatartiesten die zonder werk zaten, zoals magiërs, acrobaten, poppenspelers en musici. Die bijzondere opzet bleef niet onopgemerkt en leidde onder meer tot de uitnodiging om in Rimini, de stad van Fellini, een voorstelling te maken over deze grote Italiaanse regisseur. In zijn projecten reserveerde Abel steeds vaker een hoofdrol voor de muziek, bijvoorbeeld in de vorm van fluitspelende slangenbezweerders in A Hundred Charmers. In The Manganiyar Seduction (te zien in het Holland Festival van 2009) werkte Abel samen met Manganiyar-musici uit het noorden van India en in The Kitchen zijn het musici uit zijn eigen geboortestreek Kerala. In Jaisalmer creëert Roysten Abel momenteel een International Center for Contemporary Traditional Performances dat in 2015 klaar zal zijn.