Rokia Traoré (Kati, 1974) is een bekroonde Malinese zangeres, componist, gitarist en multi-instrumentalist. Traoré groeide op als diplomatendochter. Mede door haar nomadische jeugd maakte ze vroeg kennis met een rijke muzikale wereld, van Ella Fitzgerald, Billie Holiday en Louis Armstrong, tot Richard Wagner, Serge Gainsbourg en The Rolling Stones. Haar identiteit is diep geworteld in de West-Afrikaanse Mandinka-cultuur, maar Traoré behoort echter tot de Bambara-bevolkingsgroep, en is van adel. In deze kringen werd ze niet geacht om de liederen van de griotten te leren en te zingen, en de keuze voor het muzikantenbestaan was zeer ongebruikelijk. Toch bouwde Traoré vanaf de jaren 1990 aan een succesvolle carrière als muzikant. In 1997 ging ze samenwerken met de bekende Malinese musicus Ali Farka Touré, en won ze de Découverte Afrique Prijs van Radio France Internationale. Een jaar later werd haar debuutalbum Mouneissa lovend ontvangen, dankzij de eigenzinnige visie op Malinese instrumenten en muzikale tradities. Haar tweede album Wanita (2000) werd door de New York Times bestempeld als één van de beste albums van het jaar. Op Bowmboï (2003) werkte Traoré onder meer samen met het Kronos Quartet, en dit album werd bekroond met de prestigieuze BBC 3 World Music Award. Meerdere succesvolle albums volgen. In 2004 toert ze door Noord-Amerika, en in 2009 wordt ze bekroond met de prijzen Victoire de la Musique en Best Artist bij de Songlines Music Awards. Datzelfde jaar keert ze terug naar Bamako en richt daar het kunstencentrum Fondation Passerelle op. In 2013 is Traoré voor het eerst op het Holland Festival te zien, in Desdemona (2010) van Nobelprijswinnaar Toni Morrison en regisseur Peter Sellars – een muzikale deconstructie van Shakespeare’s Othello.