Emio Greco (Brindisi, 1965) en Pieter C. Scholten (Vlaardingen, 1963) werken sinds 1995 samen in een gemeenschappelijke zoektocht naar nieuwe dansvormen. Greco volgde zijn dansopleiding aan het Centre de Danse International Rosella Hightower in Cannes en begon zijn danscarrière bij het Ballet Antibes Cote d’Azur. Van 1993 tot 1996 danste Greco in het werk van beeldend kunstenaar en regisseur Jan Fabre en van 1996 tot 1998 werkte hij aan verschillende producties samen met de Japanse choreograaf Saburo Teshigawara. Scholten studeerde drama en regisseerde aanvankelijk theatervoorstellingen over historische personages zoals Oscar Wilde, Yukio Mishima en Pier Paolo Pasolini. Hij werkte met verschillende choreografen als dansdramaturg. In 1995 ontwikkelde hij de Dance Instants, korte ‘work-in-progress’ projecten voor choreografen en dansers. Voor beide kunstenaars is de zoektocht naar een nieuwe dramaturgie van het lichaam een belangrijke drijfveer.

Greco en Scholten creëerden in 1995 hun eerste gezamenlijke werk: de solo Bianco, dat het eerste deel werd van de trilogie Fra Cervello e Movimento (Tussen brein en beweging). In datzelfde jaar schreven zij een manifest met 7 dansprincipes en de invloed daarvan op het lichaam en de toeschouwer. In 1996 richtten ze het dansgezelschap Emio Greco | PC op. Na de internationaal succesvolle dansproducties die Greco en Scholten tussen 1996 en 2001 maakten, verlegden zij met hun dansgezelschap hun grenzen naar opera, muziek, film en andere multidisciplinaire richtingen. Voor het Edinburgh International Festival regisseerden ze twee opera’s, Orfeo ed Euridice en The Assassin Tree. In samenwerking met Toneelgroep Amsterdam maakten ze de voorstelling Teorema. In 2004 volgde het doorlopend dansmuziekproject met de Zwitserse componist Hanspeter Kyburz, Double Points: +. Deze interdisciplinaire uitstappen leidden tot de productie van het drieluik dat geïnspireerd is op Dante’s La Divina Commedia. In 2006 ging het eerste deel, HELL, in première. In 2008 volgde het tweede deel [purgatorio] IN VISIONE en [purgatorio] POPOPERA, in het Holland Festival. In 2010 ging het derde deel you PARA | DISO in première. In 2012 waren Greco en Scholten voor het laatst op het Holland Festival te zien, met een terugkeer naar de pure dans: het locatieproject Addio alla Fine. Hiermee werd de serie ‘het lichaam in opstand’ gelanceerd, een project dat een vervolg kreeg met L’Etranger/One Man without a Cause (2013/14) en De Soprano’s (2014, i.s.m. Opera Zuid). De serie wordt gecompleteerd met Extremalism (2015) en Kindertotenlieder (2017).

Greco en Scholten werden voor hun werk bekroond met diverse prijzen, waaronder de VSCD ‘Zwaan’ prijs voor beste dansproductie 2011–2012 voor de voorstelling ROCCO, en voor HELL wonnen zij de prijs voor beste dansvoorstelling in 2006 van het Syndicat professionnel de la Critique de Théâtre, Musique et Danse (Parijs).