De Zuid-Afrikaanse theatermaker Brett Bailey maakt met zijn gezelschap Third World Bunfight al veertien jaar licht provocerende voorstellingen over Afrika. Voor Orfeus neemt hij ons, op de grens tussen avond en nacht, mee naar een afgelegen locatie waar de beschaafde wereld ver weg is. Hij betovert ons daar met het oude Orfeusverhaal. Op zijn zoektocht naar Euridyce volgen we hem naar de Afrikaanse onderwereld. Daar belanden we midden in de verschrikkingen van de Derde Wereld: ziekten, kinderarbeid, seksslaven en vluchtelingen. Maar zelfs in deze hel is er de troostende muziek van Orfeus, het vermogen om te komen tot iets beters, iets mooiers.
data
di 16 juni 2009 23:15
wo 17 juni 2009 23:15
do 18 juni 2009 23:15
vr 19 juni 2009 23:15
za 20 juni 2009 23:15
zo 21 juni 2009 00:45
informatie
-
Afrikaans
-
Duur voorstelling niet bekend (zonder pauze)
De Zuid-Afrikaanse theatermaker Brett Bailey neemt het publiek mee naar een afgelegen locatie om ons op de grens tussen avond en nacht het verhaal te vertellen van Orfeus. De mythe van Orfeus, meer dan drieduizend jaar oud, is de mythe van de kunstenaar, wiens muziek orde brengt in de chaos van de natuur. Vissen, bomen, dieren, stenen, alles en iedereen wordt gedwongen om te luisteren wanneer Orfeus zingt en zijn lier bespeelt. Ook in de mens komt alles tot rust.
Vanuit dit muzikale paradijs neemt Bailey ons mee door het donker naar een tweede locatie, de onderwereld, waar Orfeus' geliefde Eurydice door Hades wordt vastgehouden, te midden van ontelbare zielen die zich bevinden in een toestand van eeuwig lijden. Orfeus daalt af in deze wereld – en wij met hem – om met zijn muziek een kort moment van verlichting te brengen. De onderwereld van de 'global village' waarin we tegenwoordig leven is voor Brett Bailey de Derde Wereld waar Zuid-Afrika zo dicht tegenaan schuurt. We zien hier een post-koloniale wereld waarin kinderen onder erbarmelijke omstandigheden schoenen in elkaar moeten zetten, vrouwen worden verkocht als seksslaaf, zieken en ouderen worden verstoten en vluchtelingen de poorten bestormen van de Eerste Wereld. Hades bestuurt zijn onderwereld vanachter zijn laptop. Om hem heen de treurige overblijfselen die zo typisch zijn voor de Derde Wereld: gebruikte injectienaalden, dozen van de VN-voedselhulp en vier gemaskerde seksslaven, als opblaaspoppen vastgebonden aan een stoel.
Orfeus brengt het publiek vanuit de veilige, welvarende wereld die ze kennen naar een plek waar hun dagelijkse gedachten even tot rust kunnen komen. Ze worden er betoverd door de prachtige muziek, de woorden en de beelden van het oude Orfeusverhaal. Dan ineens is er de schok van de Afrikaanse onderwereld. Maar ook in deze wereld is er de muziek van Orfeus, het vermogen om te komen tot iets beters, iets mooiers. “Want iedere keer verschijnt Orfeus weer en zingt hij zijn bezwerende, klagende refrein: 'Eurydice! Eurydice...!' Een refrein dat nog lang na de voorstelling doorklinkt in onze hoofden.” (Mail & Guardian, Zuid-Afrika)
