Ze kwamen uit Damascus, uit Halab, uit Banias, waar de bommen dag en nacht vallen en de gewonde kinderen net slapende engeltjes lijken. Nu zitten ze in de kampen en in lege gebouwen in Libanon en Jordanië. Syrië is slechts een verre herinnering. Een Syrisch-Duitse vrouw, gespeeld door Corinne Jaber, bereidt in haar keuken een traditioneel gerecht en vertelt ons over haar verdwenen geliefde. Terwijl ze het rauwe vlees bereidt en de olie begint te sissen, vermengt de malsheid van het vlees zich met ontroerende verhalen en wekken de geuren van het gerecht de heimwee naar haar oude land, dat nu kapot wordt gemaakt door deze verschrikkelijke oorlog. Oh My Sweet Land is geschreven en geregisseerd door de opkomende Palestijnse maker Amir Nizar Zuabi. programma
data
di 16 juni 2015 20:30
wo 17 juni 2015 20:30
informatie
-
Engels
-
Duur voorstelling niet bekend
Hoe presenteer je de nijpende situatie in Syrië op het toneel? In Oh My Sweet Land geven de Duits-Syrische theatermaakster en actrice Corinne Jaber en de Palestijnse schrijver-regisseur Amir Nizar Zuabi het antwoord: ze maken er een persoonlijke vertelling van. Gesitueerd in een keuken, waar ze tijdens de voorstelling een Syrisch vleesgerecht klaarmaakt, kruipt Jaber in de huid van een westerse vrouw met Syrische afkomst die op zoek gaat naar haar vermiste Syrische geliefde Ashraf. Onderweg luistert ze naar de ontroerende verhalen van zijn gevluchte landgenoten.
Oh My Sweet Land is een initiatief van Jaber, die het verhaal over de Syrische burgeroorlog wilde loszingen van de politieke verhalen uit de krant om een werkelijk menselijk verslag van de gebeurtenissen te vertellen. Opgegroeid in Duitsland en Canada als dochter van een Syrische vader en een Duitse moeder was Syrië voor Jaber altijd ver weg; alleen in de kookkunst van haar vader vond ze haar geboorteland terug. Nadat in Syrië echter de burgeroorlog was losgebarsten, begon ze haar oor te luisteren te leggen bij Syrische activisten en vluchtelingen in haar omgeving. Geraakt door deze nieuwe connectie met haar vaderland, een heel andere connectie dan die met de Syrische keuken, besloot ze naar de Syrische vluchtelingenkampen in Libanon te trekken om daar de verhalen op te tekenen van enkelen van de twee miljoen vluchtelingen. Het was David Lan, artistiek leider van The Young Vic, die de actrice vervolgens adviseerde om voor het script en de regie de Palestijnse regisseur en schrijver Amir Nizar Zuabi te vragen. Ze ontmoette hem in Jordanië, tussen Syrië en Israël, waar ze samen nog meer mensen interviewden. In Zuabi’s thuishaven Haifa werkten ze een maand lang samen het script uit.
Oh My Sweet Land vertelt het fictieve, maar op ware ervaringen gebaseerde verhaal van een vrouw die net als Jaber zelf half Duits, half Syrisch is. In haar Parijse keuken maakt ze kibbeh klaar, een klassiek Syrisch vleesgerecht dat de geuren van Syrië oproept. Intussen vertelt ze haar publiek over haar ontmoeting met de gevluchte Ashraf uit Damascus. Via Skype heeft ze hem geholpen de vlucht te organiseren van een aantal mede-Syriërs en drie maanden lang is ze zijn geliefde geweest. Als Ashraf verdwijnt gaat ze naar hem op zoek. Haar reis leidt tot ontmoetingen met vele vluchtelingen. Zo ontmoet ze in een café in Beiroet een Syrische acteur die door het regime-Assad gevangen is gezet voor politiek activisme, ontmoet ze iemand die gevangenisstraf wist te ontlopen door zijn eigen begrafenis te ensceneren en hoort ze de achtergebleven mensen in Syrië vertellen hoe hun revolutie werd gekidnapt en inmiddels in een sektarische oorlog is veranderd. Terwijl in Damascus, Halab en Banias dag en nacht de bommen vallen, koesteren de gevluchte bewoners in vluchtelingenkampen in Libanon en Jordanië alleen nog verre herinneringen aan hun voorgoed verloren thuis.
‘Een meeslepende reportage die het Syrië-conflict een menselijk gezicht geeft,’ kopte de Britse krant The Guardian na de première in Londen in april 2014. The Observer merkte op dat de gepresenteerde verhalen van vluchtelingen ons wijzen op het eindeloze vermogen van de mens om zich aan te passen aan de omstandigheden, zelfs midden in een oorlogsgebied. Als aan het eind van de voorstelling de geurige vleesmaaltijd klaar is, maalt niemand in de zaal meer om eten.
