Het Belgische Ensemble Champ d’Action en acteur Josse de Pauw brengen de Nederlandse première van een performance op muziek van de Italiaanse revolutionaire componist Luigi Nono. Met een aperitief en dessert door altviolist Garth Knox. Het broze en zelden uitgevoerde Quando Stanno Morendo, Diario Polacco 2 voor vier vrouwenstemmen, cello, fluit en elektronica van de Italiaanse componist Luigi Nono wordt door Champ d’Action, volledig in de geest van de ‘revolutionair’ Nono, voorafgegaan door een performance. Het gezelschap verzocht Josse De Pauw een bewerking van de teksten in het Nederlands te maken. De Pauw brengt die teksten live, begeleid door een muzikale interventie van Serge Verstockt en de muzikanten van Champ d’Action. Daarop aansluitend volgt de uitvoering van Quando Stanno Morendo, Diario Polacco 2. Het Nono-project wordt ingeleid door een delicaat werkje van Nono voor piano en tape: …Sofferte Onde Serene…, dat Nono schreef voor Maurizio Pollini.
Voorafgaande aan dit concert speelt altviolist Garth Knox een nieuw werk van Kaija Saariaho, geschreven in opdracht van het Holland Festival. Dit werk is op 4 juni in het Bimhuis in première gegaan en wordt als extra presentje aan het concert van Champ d'Action toegevoegd.
data
do 22 juni 2006 22:30
informatie
-
Duur voorstelling niet bekend (zonder pauze)
…Sofferte Onde Serene…
Het Nono-project wordt ingeleid door een delicaat werkje van Nono voor piano en tape: …Sofferte Onde Serene…, dat Nono schreef voor Maurizio Pollini. Tijdens het spel evolueren piano en tape langzaam naar elkaar toe, tot ze één klankobject vormen. Dit proces wordt versterkt door luidsprekers op te stellen onder de piano, zodat beide klankwerelden uiteindelijk in elkaar opgaan.
Quando Stanno Morendo, Diario Polacco 2
Door de uitgebreide en omslachtige elektronica en de noodzakelijke samenwerking met de sopranen is dit een moeilijk en daardoor ook zelden uitgevoerd werk. Champ d’Action neemt het initiatief de verouderde en logge technologische implicaties, waarvoor overigens de nodige apparatuur niet meer ter beschikking is, te transformeren naar een modern digitaal platform en geeft daarmee het stuk als het ware een nieuwe adem. En adem is precies waarover het in dit werk voor een groot deel gaat. De sopranen zingen het hele stuk door pianissimo gedichten van Poolse dichters, terwijl de twee instrumenten rondom hen een geraffineerd klankspinsel weven, subtiel vergezeld van de klanken van de live elektronica. De voortdurend ingehouden spanning maakt Quando Stanno letterlijk en figuurlijk een adembenemend werk.
