Ga naar de hoofdcontent

Met haar onmiskenbaar eigen ('Bauschiaanse') stempel heeft zij de afgelopen decennia het danstheater tot ver over de Duitse grenzen wezenlijk beïnvloed.

Nelken riep bij de première in 1982 uiteenlopende reacties op. Voor sommigen was het Bausch' oppervlakkigste werk tot dan toe ('zij lijkt zich voor het eerst niet tegen haar publiek te verzetten, maar ermee aan te willen pappen', aldus de  Duitse criticus Jochen Schmidt).

Anderen beschouwden het als een iets 'lichter' stuk dat echter wel degelijk trouw bleef aan Bausch' stijl en (met achtduizend kunst-anjers op de bühne) een aantal thema's van voorgaande stukken oppakt en de herinneringen aan de kindertijd van 1980 - in Stück von Pina Bausch en het doodsverlangen van Arien combineert met het optimistische levensgevoel van Walzer. Maar het bevat ook elementen (veel heftige, zij het gestileerde knokpartijen; 'paspoortcontroles'; blaffende politiehonden) die associaties oproepen met onderdrukking en geweld.

Credits

uitvoering Tanztheater Wuppertal enscenering Pina Bausch choreografie Pina Bausch muziek Schubert, Gershwin, Lehar, Louis Armstrong, Sophie Tucker, Billie Holiday, jazz uit de jaren 20 en Zuid-Amerikaanse marsen decor Peter Pabst kostuums Marion Cito