My Country; a work in progress

Nadat vorig jaar 52% van het Britse volk koos voor een Brexit in het EU-referendum, begon het National Theatre in Londen een landelijk onderzoeksproject. Een team van interviewers sprak met mensen door het hele land – van Leicester tot Derry/Londonderry en van Merthyr Tydfil tot Glasgow – om te horen waar en hoe ze leven, om te luisteren naar hun meningen, angsten en passies. My Country brengt deze gesprekken in de exacte bewoordingen naar het toneel. In deze samenwerking van regisseur Rufus Norris, sinds 2015 artistiek directeur van het National Theatre, met Carol Ann Duffy, sinds 2009 poet laureate, krijgen de mensen van Groot-Brittannië een hoofdrol. 'uncategorisable brilliance..., it's all done with good humour' Independent ★★★★★ ‘compassionate, funny and insightful’ WhatsOnStage ★★★★ Programmaboek

Regisseur Romeo Castellucci maakt dit jaar Democracy in America, naar het gelijknamige boek (1835) van De Tocqueville. In The Gabriels beschouwt regisseur Richard Nelson het afgelopen Amerikaanse verkiezingsjaar door de ogen van een doodgewone familie. Andere kunstenaars richten zich op de problematiek in democratische naties, zoals de vluchtelingenkwestie in de voorstellingen van regisseurs Dieudonné Niangouna en ThomasBellinck. Weer anderen tonen de dreiging van geweld (Demolishing everything with amazing speed), tirannie (Octavia) of het vormgeven aan activisme (The Tempest Society). Filmregisseur Julian Rosefeldt kijkt in Manifesto naar de relatie tussen kunst en samenleving.

We presenteren twee nationale theaterhuizen met elk een eigen staat van de natie: My Country van het National Theatre uit Londen en The Nation van Het Nationale Theater uit Den Haag. Beide voorstellingen tonen een verscheurd land waarin niemand, van politici tot burgers, verantwoordelijkheid lijkt te durven nemen. Ten slotte zijn er voorstellingen waarin democratie in de vorm is doorgevoerd: het publiek kan – als het dat wil – actief betrokken worden, als voorbijganger, deelnemer of activist. Deze kunstenaars moedigen het publiek aan om de aloude hiërarchie tussen het publiek en de artiesten ter discussie te stellen.

Een aantal festivalkunstenaars kijkt dit jaar naar de problemen waar westerse democratische landen mee te maken hebben. De Franse filosoof Alexis de Tocqueville bewonderde de democratie vanwege de maatschappelijke gelijkheid. Ook zag hij de gevaren ervan.