De Schotse postrockband Mogwai werd in 1995 opgericht in Glasgow. Het ensemble bestaat uit Stuart Braithwaite (gitaar, zang), Barry Burns (gitaar, piano, synthesizer, computer, zang), Dominic Aitchison (basgitaar) en Martin Bulloch (drums). Live worden zij aangevuld met Scott Paterson en Luke Sutherland. Hun grotendeels instrumentale muziek is deels geworteld in de underground, do-it-yourself gitaarmuziek (denk aan postpunkbands als Fugazi, The Pixies, Sonic Youth en Slint) én – qua kleurklank en stemming – de melancholische Schotse folk. Ze maken abstracte, lang uitgesponnen composities met veel bombastische dynamiek, van woest golvende gitaarpassages tot breekbare melodieën. Hoewel de band werd vernoemd naar de wollige wezentjes uit de Gremlin-films (die bij voeding na middernacht veranderen in reptielachtige monsters), hecht de band weinig betekenis aan hun naam of genre-classificering. Mogwai is totaal abstract, zegt Stuart Braithwaite. “Het is gewoon muziek. Maak ervan wat je wilt.” De band debuteerde in 1997 met de plaat Mogwai Young Team en bracht in totaal acht studio-albums uit. In 2015 werd hun retrospectief Central Belters gepresenteerd. Daarnaast leverde Mogwai al eerder (live)soundtracks voor diverse films, onder andere voor Zidane: A 21st Century Portrait (2006), The Fountain (2006) en Les Revenants (2012). Met Atomic, Living In Dread and Promise staan ze voor het eerst op het Holland Festival.