Ga naar de hoofdcontent

De Missa Solemnis (1819-’23) is, net als de Hammerklaviersonate, de Diabelli-variaties voor piano, de Grosse Fuge voor strijkkwartet en de Negende symfonie, een hoogtepunt in de omvangrijke reeks radicale composities die Beethoven in zijn laatste scheppingsfase voltooide. Aanleiding voor het schrijven van de mis was de inwijding in 1820 van Beethovens beschermheer aartshertog Rudolf als aartsbisschop van Olmütz. Maar het ‘gelegenheidswerk' barstte al snel uit zijn voegen en pas na jaren van studie (kerkmuziek, theologie en liturgie) kwam het werk tot voltooiing. Hoewel de Missa solemnis tal van zwakheden worden toegedicht (enkele bijkans 'onzingbare' passages voor solisten en koorleden, een gebrek aan eenheid van stijl, de onevenredige afmetingen) beschouwt men haar toch als een van de geniaalste scheppingen van de westerse muziek. Enkele jaren geleden kwam onder leiding van John Eliot Gardiner (met Monteverdi Choir en Orchestre Révolutionnaire et Romantique) een cd­opname van het werk tot stand die direct werd gebombardeerd tot 'nieuwe uitvoeringsstandaard', na de eerdere mijlpalen van Karajan en Klemperer.

Credits

muziek Ludwig van Beethoven uitvoering Orchestre Révolutionnaire et Romantique, Monteverdi Choir dirigent John Eliot Gardiner vocale solisten Luba Orgonasova, Bernarda Fink, William Kendall, Alastair Miles