Micha Hamel (Amsterdam, 1970) is componist, dichter en onderzoeker. Zijn concertmuziek werd uitgevoerd door vrijwel alle belangrijke Nederlandse orkesten en ensembles. In 2008 toerde zijn tragische operette Snow White (Nederlandse Reisopera) met veel succes door het land. In juni 2012 was hij 'Componist in focus' op het Holland Festival, waarvoor hij twee avondvullende werken componeerde: een Requiem voor ons beschavingsideaal en een interdisciplinaire voorstelling geïnspireerd op het schilderij De Rode Kimono van George Hendrik Breitner. In 2014 werd zijn avondvullende melodrama Een pure formaliteit (theatergroep Orkater) lovend ontvangen. Zijn opera Caruso a Cuba (De Nationale Opera, 2019) werd door de nationale en internationale pers geprezen. Hij publiceerde vijf dichtbundels bij uitgeverij AtlasContact. Zijn meest recente dichtbundel Toen het moest (2017) viel op door de onconventionele typografieën en de fantasievolle benadering van de taal. Ook maakt hij in samenwerking met animatiekunstenaar Demian Albers (studio Apvis, Breda) poëtische ervaringen voor virtual reality. Deze installaties staan op vele festivals voor technologie, hedendaagse kunst en literatuur en trekken een divers pubiek. Sinds 2010 is Micha Hamel lector 'Performance Practice' aan Hogeschool Codarts, Rotterdam, alwaar hij onderzoek doet naar noodzakelijke en nieuwe mogelijke ontwikkelingen in de concertpraktijk. Het onderzoeksverslag van zijn eerste onderzoek verscheen onder de titel Speelruimte voor klassieke muziek in de 21ste eeuw. Momenteel onderzoekt hij of games een geschikt medium zijn om het publiek op een kwalitatieve manier te betrekken bij klassieke muziek. Dit interdisciplinaire project heet GAMPSISS, en is een samenwerking tussen Codarts, de TU Delft, de Erasmus Universiteit, en de Willem de Kooning Academie. Sinds 2015 is Micha Hamel lid van de Akademie van Kunsten van de KNAW, waar hij voorzitter is van het tracé Kunst en Wetenschap. Arlon Luijten studeerde aan de Toneelacademie Maastricht en ontving bij het afstuderen de Hustinxprijs. In zijn werk combineert hij graag elementen uit de zogenaamde 'hoge kunst' en 'lage kunst'; goed geconstrueerde, theatrale concepten met elementen uit filosofie, kunst, spel, opera en Broadway-show. Hij creëert nieuw (interdisciplinair) repertoire met acteurs, dansers, ontwerpers, musici en componisten. Hierbij nodigt hij altijd mensen van buiten de kunstwereld uit om te co-creëren in de concepten en in de voorstellingen. Interactiviteit en co-creatie zijn sleutelelementen in zijn werk. Naast geënsceneerd theater als Bear v Shark, Shelter en Mammoth en film Amor Fati, maakt en regisseert Luijten meer 'toegepaste' voorstellingen en grootschalige projecten zoals PARSIFAL-playingfields (2012-1016) een 3-jarig City-Opera, voor de stad Rotterdam, inclusief een 'game-opera' en Ring of Resilience een 4-jarig project gebaseerd op Wagners Ring des Nibelungen met een combinatie van film, performance, muziek, serious gaming en Socratische dialoog. Naast de traditionele middelen van enscenering en verteltechnieken, gebruikt Luijten co-creatie en gamification om nieuwe performance strategieën te creëren. In 2018 richtte Luijten Little Wotan op, een stadslaboratorium waarin hij dit werk en deze werkmethode uitdiept en doorontwikkelt. Luijten is als docent werkzaam voor verschillende bachelor-, en masteropleidingen en is mede-ontwerper van RASL (Rotterdam Arts & Science Lab); een Master in Transdisciplinair Onderzoek en Praktijk in de Kunsten en Wetenschappen. Hij is betrokken bij GAMPSISS, een samenwerkingsproject tussen Codarts, Willem de Kooning Academie, TU Delft en de Erasmus Universiteit. Hierin onderzoekt en ontwikkelt hij 'Gamefull Music Performances for Smart, Inclusive and Sustainable Societies'. Sinds 2016 is Luijten Nederlands lid van het Europees Cultureel Parlement. Componist Bram Kortekaas (Amsterdam, 1989) studeerde compositie aan het Conservatorium van Amsterdam, en politicologie aan de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit van Kopenhagen. Voor zijn composities laat hij zich inspireren door actuele ontwikkelingen op muzikaal gebied en door actuele maatschappelijke thema’s. Zo zette hij de columns van Arnon Grunberg uit de Volkskrant op muziek in Voetnoten bij de menselijke komedie: Mijmeringen van Arnon Grunberg, in opdracht van de NTR ZaterdagMatinee. Zowel het Radio Filharmonisch Orkest als het Residentie Orkest voerden dit werk met het Groot Omroepkoor uit. In opdracht van het Koninklijk Concertgebouworkest schreef Kortekaas Leonard Bernstein, Security Matter – C, een werk voor blaaskwintet en zangeres Carina Vinke over het politieke verleden van de Amerikaanse componist Leonard Bernstein (1918-1990). De orkestrale muziek van Kortekaas wordt gekenmerkt door het beeldende karakter en de aandacht voor orkestratie. Hij won de eerste prijs in de Euregio Jeugdorkest Compositiewedstrijd 2015 met de compositie The Pillars of Creation, geïnspireerd op de gelijknamige iconische foto van de Hubbletelescoop. De compositie The Dreamcatcher, geschreven in opdracht van het Nederlands Studenten Orkest, was een van de twee Nederlandse inzendingen bij The International Rostrum of Composers 2018. Andere orkestwerken schreef hij in opdracht van het Noordhollands Jeugdorkest, het Ricciotti Ensemble, het VU-Orkest en het Nederlands Studenten Kamerorkest (Nesko). Foreign Body, geschreven voor het VU-Orkest, stond in 2014 op de lessenaar tijdens de Järvi International Academy for Conductors in Estland. In december 2020 bracht het Koninklijk Concertgebouworkest een nieuw werk van Kortekaas via een concertstream in première.