Ga naar de hoofdcontent

De geschiedenis heeft de Oostenrijkse componist Max Brand (1896-1980) een wreed lot opgelegd. Niet alleen omdat hij voor de nazi’s moest vluchten, maar ook omdat zijn muziek lange tijd geheel vergeten was. Maschinist Hopkins bijvoorbeeld, een opera die direct bij de première in 1929 groot succes had en binnen een paar jaar tijd 37 ensceneringen kreeg, maar die pas in 1973 een (gedeeltelijke) heropvoering beleefde. En dat terwijl het werk op eenzelfde niveau staat als Kreneks Jonny spielt auf, waarmee het veel gemeen heeft. Ook Maschinist Hopkins is het prototype van een Zeitoper, muziektheater dat commentaar leverde op de eigen tijd en de verworvenheden van de naoorlogse tijd bewierookte. Maar ondanks alle nadruk op de macht van de machine en de kracht van arbeid, staat in Maschinist Hopkins in feite een liefdesgeschiedenis centraal. Brand verklankte deze met ongehoorde intensiteit, in een voor die tijd typerend laatromantisch klankidioom vermengd met elementen uit de jazz.

Credits

muziek Max Brand uitvoering Radio symfonie Orkest, Groot Omroepkoor dirigent Reinbert de Leeuw scenische begeleiding Monique Wagemakers voorstellingsleiding Margus Spekkers productie Marja Molewijk, Dirk Schouten, Bernadette Vieverich licht Lodewijk Wijnberg geluid Leo van de Boogaard zang Michael Myers (Bill), Suzanne Murphy (Quelle), Frieder Lang (Erster Mann), Rosemary Ashe (Mädchen), Henk Smit (Hopkins), Henk van Heijnsbergen (Kommisar), Jaco Huijpen (Zweiter Mann), e.a. coproductie Holland Festival, Radio 4