Regisseur, dramaturg en schrijver Marie-Hélène Estienne begon haar carrière als theatercriticus en journalist voor de Franse kranten Le Nouvel Observateur en Les Nouvelles Littéraires. Naar eigen zeggen ‘verveelde ze zich dood’ in dat vak, en ging zich toeleggen op de productie. Als assistent van Michel Guy leverde ze een bijdrage aan de programmering van het Paris Festival d'Automne en in 1974 benaderde ze Peter Brook met het verzoek om met hem te mogen werken. Brook stemde toe, en Estienne werd na de casting voor Timon of Athens ingelijfd bij Brooks Centre International de Créations Théâtrales (CICT), waar ze in 1977 werd betrokken bij Ubu aux Bouffes. Bij het CICT groeide ze uit tot Brooks assistent, huisschrijver en dramaturg. Ze werkte onder andere aan Le Tragédie de Carmen (1981), The Mahabarata (1985) en The Tempest (1990), schreef en bewerkte The Man Who (1994) en Le Grand Inquisiteur (2004) – gebaseerd op Dostojevski’s korte verhaal uit De Gebroeders Karamazov, en was verantwoordelijk voor de tekst van Tierno Bokar (2005). Samen met Brook en componist Franck Krawczyk presenteerde ze op het Holland Festival in 2011 een eigen, uitgeklede versie van Die Zauberflöte (Mozart/Schikaneder): Une flûte enchantée. Estienne: ‘In het theater is het heel prettig om verantwoordelijkheden te kunnen delen. Peter en ik begrijpen elkaar en hebben een goede werkrelatie en communicatie. Hij is een genie: altijd slim, onvoorspelbaar en open.’