Kordz x Sakamoto

De invloed die de Japanse componist en muzikant Ryuichi Sakamoto heeft gehad op de hedendaagse dancemuziek kan niet onderschat worden. Sakamoto werd bekend als lid van de synthesizer-popgroep Yellow Magic Orchestra. Ook solo bracht hij in de jaren zeventig en tachtig albums uit met muziek die wordt gezien als een belangrijke voorloper van de house en techno zoals die eind jaren tachtig populair werden. Deze genres vormden op hun beurt weer het begin van de dancemuziek zoals we die nog altijd kennen. Eerbetoon Om het belang van Sakamoto’s muziek te onderstrepen en tegelijk de tijdloze kracht ervan te laten horen, stelt de Zwitsers-Georgische producer en componist Alexandre Kordzaia (1994), beter bekend als Kordz, een eerbetoon samen voor het Holland Festival. Kordz x Sakamoto is een concert waarin het vroege, bekende én onbekende werk van Sakamoto in compleet nieuwe arrangementen te horen is.

Kordz verbouwt de nummers tot composities in zijn eigen stijl, en deze worden live gespeeld door het Nederlandse ensemble Asko|Schönberg met Kordz zelf achter de synthesizer. Puur en opgewekt Als kind werd Kordzaia al betoverd door de klanken van Sakamoto. Zijn moeder kwam op een dag thuis met het album /05, waarop Sakamoto vroege werken, zoals Tibetan Dance en Thousand Knives, opnieuw op een akoestische piano had ingespeeld. Deze muziek is Kordzaia de rest van zijn leven bijgebleven. Wat deze zo bijzonder maakt, is de ogenschijnlijke eenvoud ervan, zegt hij. ‘Zijn vroege werk is cheesy. Daarmee bedoel ik: ongecompliceerd, puur, opgewekt. Iedereen die ernaar luistert, kan dat horen. Er is niks dubbelzinnigs aan. Dat maakt die muziek opbeurend en daar hou ik van. Gedeeld door Sakamoto zelf Een aantal jaar geleden nam Kordzaia samen met rapper DRO een track op met de titel Sakamoto. Daarin samplede hij de melodie van de Sakamoto’s pianonummer Rain. Vorig jaar werd een akoestische versie van Kordz’ nummer door Sakamoto zelf gedeeld op social media. Dus toen Asko|Schönberg en het Holland Festival hem vroegen of hij mee wilde werken aan een nieuw te maken programma met muziek van Sakamoto, zei hij direct ja. Van strijkkwartet tot discobeat Het concert heeft de vorm van een collage. Kordzaia wil Sakamoto’s werk uit de jaren zeventig en tachtig opnieuw vormgeven. Hij gaat werken met samplers en vocoders om de nummers opnieuw te arrangeren. ‘Ze moeten net zo gaan klinken als vroeger in mijn hoofd.’ Hij wil een klankwereld creëren die voor een deel ter plekke tot stand moet komen en niet van tevoren tot op de seconde vastligt. Daarom behandelt hij het ensemble als een soort loop station, met herhaalbare, muzikale modules die hij live kan aan- en uitzetten. 'Voor deze performance wil ik een wijd spectrum aan geluiden creëren, die ook tegelijk kunnen klinken. Op sommige momenten zijn het pure soundscapes, waarin je geleidelijk flarden Sakamoto hoort. Op andere momenten hoor je meer complete songs.’ Kordz wil bovendien de diversiteit van Sakamoto’s muziek omarmen en daarom beslaat deze performance het hele spectrum tussen experimentele soundscapes en dansbare discotracks. ‘Thousand Knives moet straks klinken als Ravels Strijkkwartet uit het begin van de vorige eeuw en vervolgens naadloos overgaan in een discobeat.’ Bevrijd van genres Die diversiteit is niet toevallig ook eigen aan het oeuvre van Kordzaia zelf. Hij werkt net zo makkelijk met een orkest als met een dj-set. Die uitersten zijn voor het publiek soms lastig te verenigen, erkent hij, maar zelf ziet hij vooral overeenkomsten. ‘Klassieke muziek heeft ook een beat. En disco zit vol met blazers en violen. Een piano doet het prima in hiphop..’ Net als zijn muzikale held Sakamoto laat hij zich niet beperken door genres. Maar die verlossing kwam niet zomaar. ‘Lang voordat ik dat nummer met DRO maakte, liep ik al rond met het idee dat de melodie van Rain geweldig zou zijn op een trap beat. Maar ik vond het altijd te gênant om dat doen. Gelukkig heb ik me over die angst heen gezet. Dat was een grote bevrijding.’ De performance heeft ook een visuele component, die wordt verzorgd door de Nederlandse multimediakunstenaar Boris Acket. Eind vorig jaar werkte Acket samen met Colin Benders aan Residency, een geluids- en video-installatie in Tivoli Vredenburg die in recensies werd omschreven als ‘een trip’. Nu verzorgt hij de visuals bij Kordz x Sakamoto. ‘Het wordt een 3D-experience,’ zegt Kordzaia, ‘waarbij het licht en de visuals de thema’s van Sakamoto versterken. Uiteindelijk moet de performance een geheel worden. De visuals helpen bij de overgang van het ene muziekstuk in het andere.’