Het stuk Jeff Koons van Rainald Goetz is geen aanklacht tegen of parodie op de Amerikaanse kunstenaar; het is een aanklacht tegen de tijd waarin die kunst kon ontstaan. Theu Boermans situeert het stuk in het eigentijdse nachtleven. Met de acteurs van De Trust, een koor van zwervers, dj's en vj Mischa Klein. Mooie jongens en meisjes leven op het ritme van dancemuziek. Ze lachen, dansen, flirten, gebruiken drugs en 'discussiëren' over wereldthema’s. Daartegenover staan de zwervers, dronkaards, junks. Ze dringen zich op als het geweten van de mens en de kunstenaar. De onderwereld eist toegang tot de kunstwereld. Temidden van deze orgie van dj's, vj's, drank en drugs vinden twee mensen elkaar, en worden verliefd.
data
zo 18 juni 2000 22:00
di 20 juni 2000 22:00
wo 21 juni 2000 22:00
do 22 juni 2000 22:00
vr 23 juni 2000 22:00
za 24 juni 2000 22:00
informatie
-
Duur voorstelling niet bekend
Het stuk Jeff Koons van Rainald Goetz is geen aanklacht tegen of parodie op de Amerikaanse kunstenaar; het is een aanklacht tegen de tijd waarin die kunst kon ontstaan. Theu Boermans situeert het stuk in het eigentijdse nachtleven. Met de acteurs van De Trust, een koor van zwervers, dj's en vj Mischa Klein. Mooie jongens en meisjes leven op het ritme van dancemuziek. Ze lachen, dansen, flirten, gebruiken drugs en 'discussiëren' over wereldthema’s. Daartegenover staan de zwervers, dronkaards, junks. Ze dringen zich op als het geweten van de mens en de kunstenaar. De onderwereld eist toegang tot de kunstwereld. Temidden van deze orgie van dj's, vj's, drank en drugs vinden twee mensen elkaar, en worden verliefd.In Jeff Koons probeert Rainald Goetz een antwoord te vinden op de vraag die hij zich vanaf het begin van zijn schrijverscarrière steeds weer opnieuw stelt: 'Hoe moet je dit leven leven?' De Trust speelde al eerder stukken van Goetz, zoals Oorlog, Veldslagen, Koliek en Cataract. Daarin overheersten (zelf)destructie en existentiële twijfel. In Jeff Koons doet Goetz een poging, naar het voorbeeld van de gelijknamige Amerikaanse kunstenaar, het leven op een positieve manier te benaderen. Het stuk is een zoektocht naar schoonheid en troost. Mogelijke richtingwijzers zijn de liefde en de kunst. Het stelt vragen over de mogelijkheid en onmogelijkheid van kunst, over gevoelens van liefde zonder sentimentaliteit en pathos, over hoe om te gaan met de gewelddadige kant van het leven. Doel van de zoektocht is harmonie.
De kunstenaar Jeff Koons staat in het stuk symbool voor de kunst van de afgelopen decennia. Het is gemakkelijk na te volgen waarom de kunstenaars uit die tijd Rainald Goetz fascineren: het experiment om, voorbij taboes, voorbij categorieën van goede en slechte smaak, van elitekunst en kunst voor de massa, van canon en kitsch, een Gesamtkunstwerk te maken van eigen leven en liefde, waarin alleen maar harmonie bestaat. In Jeff Koons zet Goetz als schrijver de werkelijkheid en zijn leven om in een taalkunstwerk – met een grootse montage van poëzie, flarden conversatie, koorpassages en banale spreektaal. Maar als zijn leven kunstwerk is geworden en het moment van harmonie is bereikt, wat dan?
Jeff Koons maakte van zijn leven kunst. Een misverstand, zo is gebleken, want het leven heeft Koons allang weer ingehaald en vermorzeld. Kunst richt zich niet op het leven, kunst richt zich op zichzelf, op de eeuwigheid. Op de dood dus. Daarmee heeft Rainald Goetz zich een Faustiaanse opdracht gegeven: zijn eigen leven vormgeven in het theater en desondanks niet sterven.
