Is there a we?

‘Deep Blue Sea gaat over het verlangen om van ik naar wij te gaan. Dat is helemaal niet zo makkelijk om te doen. Niemand zegt zomaar: ik hoor bij jullie. Dat moeizame proces, dat wil ik laten zien.’

– Bill T. Jones

Vanaf het begin van zijn carrière heeft choreograaf, danser, regisseur en schrijver Bill T. Jones (1952, Verenigde Staten) in zijn werk, vaak aan de hand van zeer persoonlijke onderwerpen, grote maatschappelijke thema’s aangesneden.  Zijn nieuwe voorstelling Deep Blue Sea inspireerde Bill T. Jones onder meer op het personage Pip, een jonge, zwarte bijfiguur in Herman Melvilles roman Moby Dick – een scheepsmaatje dat tamboerijn speelt ter vermaak van de zeelui. Als Pip te water raakt en alleen achterblijft in de oceaan, omschrijft Melville hem als de kop van een kruidnagel: zijn hoofd dat boven het water uitsteekt. Dat moment maakte diepe indruk op Jones. Hij verbindt die eenzaamheid van Pip in de voorstelling Deep Blue Sea aan de vraag wat het betekent een buitenstaander te zijn. 

Zelf herkent Jones, als zwarte man in een overwegend witte kunstwereld, het gevoel buitenstaander te zijn. Hij koppelt dat gevoel aan vraagstukken rondom identiteit en verbinding en stelt de vraag: ‘Wat betekent het om thuis te zijn? Om bij je eigen mensen te zijn?’ Daarbij kijkt Jones bovendien naar huidige ontwikkelingen in de maatschappij, en ziet een wereld die steeds gefragmenteerder wordt, waarin het moeilijk is om consensus te vinden; een wereld waarin de burgerrechtenbeweging van Martin Luther King nog altijd van groot belang is. Dat houdt voor hem niet op bij huidskleur, de strijd voor gelijke burgerrechten gaat in zijn ogen over vele groeperingen, dus ook over wat het betekent om vandaag de dag bijvoorbeeld vrouw te zijn in deze wereld, gay of transgender.