"Als je alles kwijtraakt, ontkiemt tegelijkertijd een nieuw begin. Zo is het leven. De ontwikkeling van de kunst is eigenlijk gebaat bij het verlies van zekerheden." Pippo Delbono
Pippo Delbono is een atypisch geval in het Italiaanse theater. Zijn voeten op de grond, zijn hoofd in de wolken. Zijn werk is sterk beïnvloed door de choreografe Pina Bausch en de Aziatische theaterdanskunst, en hij stimuleert zijn spelers om wat niet in woorden valt te zeggen, met hun lichaam uit te drukken. Zijn gezelschap bestaat uit acteurs, muzikanten, straatartiesten, zwervers, daklozen en ex-psychiatrische patiënten. Van hen is Bobó, de man die altijd kind gebleven is, de bekendste; theater is voor deze artiesten geen vak maar een manier van overleven.
data
di 7 juni 2005 22:30
do 9 juni 2005 22:30
vr 10 juni 2005 22:30
za 11 juni 2005 22:30
informatie
-
Italiaans
-
Duur voorstelling niet bekend (zonder pauze)
De Italiaanse regisseur Pippo Delbono wordt internationaal geroemd om zijn verbeelding van de harde werkelijkheid die hij neerzet met een tableau van acteurs, dansers, zwervers, gehandicapten en straatartiesten. Hij is een atypisch geval in het Italiaanse theater. Zijn voeten op de grond, zijn hoofd in de wolken. Zijn werk is sterk beïnvloed door de choreografe Pina Bausch en de Aziatische theaterdanskunst, en hij stimuleert zijn spelers om wat niet in woorden valt te zeggen, met hun lichaam uit te drukken. Vast lid van het gezelschap is Bobò, een doofstomme man die 45 jaar in een inrichting zat opgesloten voordat Delbono hem in zijn gezelschap opnam. Voor deze artiesten is theater een manier van overleven. Het Holland Festival haalt Compagnia Pippo Delbono nu voor het eerst naar Nederland met het ontroerende maar ook tumultueuze spektakelstuk Il Silenzio.
Het stuk Il Silenzio werd gemaakt voor het festival van Gibellina, een dorpje op Sicilië dat in 1968 volledig werd verwoest door een aardbeving. Het stuk werd in Gibellina uitgevoerd op de Cretto di Alberto Burri, een grote lap cement dat de resten van het oude dorpje bedekt. Il Silenzio is prachtig en lyrisch getoonzet. Het stille, serene verdriet spat uiteen in een draaimolen van beelden, een circus met majorettes, poppen, heiligen en scooters, liedjes, een band en een dirigent. Later verstilt het spektakel in de melancholie van een clown, verwoest door een aardbeving in zijn eigen hart.
De aardbeving is niet direct het onderwerp van de voorstelling, maar staat symbool voor het korte, hevige moment van de stilte in leven en dood. Il Silenzio – de titel verwijst naar het contrast met het oorverdovende lawaai van een aardbeving – creëert een wereld van herinneringen, waarin de kindertijd en ouderdom tot leven komen. Voor Delbono is dit een wereld van geboorte, dood en wedergeboorte.