Het decor van de zwarte komedie House is een vrijwel lege witte kamer, die baadt in neonlicht. In deze kaalgeslagen ruimte speelt zich een familietragedie af tussen een vader, moeder, zoon en een indringer. De zoon heeft geen idee hoe vader de kost verdient en hoewel vader zegt dat hij hem alles kan vragen, krijgt de zoon nooit een antwoord. Ook moeder, die elke zin eindigt met een onzeker 'of ...', vertelt haar zoon dat ze niet weet wat vader doet: 'misschien is hij gestopt met werken, of ...' Maar dan informeert indringer Mike het publiek dat vader zware misdaden heeft begaan en hem daarvoor zal bestraffen. De Amerikaanse recensent James Hannaham van The Village Voice schreef over regisseur Richard Maxwell: 'Door het theater zijn masker af te rukken, onthult hij een waarheid die zelden op het toneel te zien is.'In zijn stukken schraapt de 31-jarige Amerikaan - bij wie het begrip veelzeggende stilte een nieuwe betekenis heeft gekregen - alle franje uit tekst, spel en aankleding. Het is overgestileerd theater met een minimum aan woorden, emotie en beweging, dat echter onweerstaanbaar geestig werkt. De verklaring van Maxwell: 'Ik probeer in mijn stukken de neutraliteit zo dicht mogelijk te benaderen. Ik wil dat mijn acteurs onbewogen hun teksten uitspreken en dat het publiek zelf de lege plekken invult.'
data
zo 6 juni 1999 21:00
zo 6 juni 1999 23:00
ma 7 juni 1999 21:00
ma 7 juni 1999 23:00
informatie
-
1 uur
Het decor van de zwarte komedie House is een vrijwel lege witte kamer, die baadt in neonlicht. In deze kaalgeslagen ruimte speelt zich een familietragedie af tussen een vader, moeder, zoon en een indringer. De zoon heeft geen idee hoe vader de kost verdient en hoewel vader zegt dat hij hem alles kan vragen, krijgt de zoon nooit een antwoord. Ook moeder, die elke zin eindigt met een onzeker 'of ...', vertelt haar zoon dat ze niet weet wat vader doet: 'misschien is hij gestopt met werken, of ...' Maar dan informeert indringer Mike het publiek dat vader zware misdaden heeft begaan en hem daarvoor zal bestraffen. De Amerikaanse recensent James Hannaham van The Village Voice schreef over regisseur Richard Maxwell: 'Door het theater zijn masker af te rukken, onthult hij een waarheid die zelden op het toneel te zien is.'In zijn stukken schraapt de 31-jarige Amerikaan - bij wie het begrip veelzeggende stilte een nieuwe betekenis heeft gekregen - alle franje uit tekst, spel en aankleding. Het is overgestileerd theater met een minimum aan woorden, emotie en beweging, dat echter onweerstaanbaar geestig werkt. De verklaring van Maxwell: 'Ik probeer in mijn stukken de neutraliteit zo dicht mogelijk te benaderen. Ik wil dat mijn acteurs onbewogen hun teksten uitspreken en dat het publiek zelf de lege plekken invult.'
