Great!

Tegen Arnold Schönberg zou Gustav Mahler ooit hebben gezegd: ‘Ik begrijp niets van uw muziek, maar ik weet dat het grote kunst is en daarom geef ik u mijn steun.’ Maar wat is grote kunst? Hoe kunnen we grootheid meten en herkennen? Gaat het om kwaliteit of kwantiteit? Wie bepaalt wat grote kunst is? Is dat het publiek, de kunstcriticus, de kunstenaar, de subsidiegever, het nageslacht? Streeft de hedendaagse kunstenaar nog naar grootheid? Zoekt het publiek eigenlijk nog wel grootheid in de kunst? En zo ja, waar vinden we die dan? In een rondetafelgesprek onder de titel Great! geeft het Nexus Instituut het woord aan enkele prominente vertegenwoordigers van de kunst en de kunstkritiek.

Deelnemers zijn onder anderen de danslegende Damian Woetzel, tot voor kort principal dancer van het New York City Ballet; de vooraanstaande kunstcriticus Jean Clair (pseudoniem van Gérard Régnier), voormalig directeur van het Picasso Museum in Parijs, onlangs gekozen tot lid van de Académie Française; Heather Watts, oud-prima ballerina die destijds op verzoek van George Balanchine zich bij het New York Ballet voegde en momenteel werkzaam is bij Vanity Fair; hoogleraar cultuurfilosofie en lid voor de Raad van Cultuur René Boomkens; de Amerikaanse kunsthistoricus Hal Foster, die in zijn boek The Anti-Aesthetic: Essays on Postmodern Culture (1983) al het einde van de moderne tijd en de komst van het postmodernisme aankondigde; de Ierse actrice en theaterregisseuse Fiona Shaw, een van de grootste en meest gevraagde klassieke toneelspeelsters van onze tijd; en de Britse kunstcriticus en muziekfilosoof Roger Scruton, wiens eigenzinnige kunstopvattingen miljoenen lezers en kijkers aan boek en buis gekluisterd houden en tenslotte Katharina Wagner, achterkleindochter van Richard Wagner en leider van de Bayreuther Festspiele.