Experimentele filmmaker Frank Scheffer (Venlo, 1956) werd onder andere bekend met de films Time is Music (1988), Voyage to Cythera (1999), Conducting Mahler (1996) en A Labyrinth of Time (2004). Zijn intuïtieve, poëtische werk richt zich voornamelijk op de relatie tussen filmtaal en muziek, hun overeenkomstige verhouding tot ritme, de ervaring van tijd en het geheugen. Scheffer haalt daarbij veel inspiratie uit het werk van de naoorlogse generatie componisten, zoals Louis Andriessen, Luciano Berio, Pierre Boulez, John Cage, Elliot Carter, Karlheinz Stockhausen en Frank Zappa. Bij Scheffer zijn beeld en geluid gelijkwaardig. Hij gebruikt filmbeelden zoals een componist met noten een nieuwe, abstracte ervaring schept. In Scheffers werk nodigt het beeld, samen met het geluid, de toeschouwer uit tot een nieuwe individuele visuele en auditieve ervaring. Daarom wordt Scheffer ook wel een ‘pure filmer’ genoemd. Zijn films zijn al diverse keren vertoond op het Holland Festival, onder andere in het uitgebreide 43-delige filmprogramma A labyrinth of images (2001) en met Mahler: ich bin der welt abhanden gekommen (2004) – het sluitstuk van zijn trilogie over componist Gustav Mahler, dirigent Riccardo Chailly en het Koninklijk Concertgebouworkest. In 2015 was hij op het Holland Festival betrokken bij de voorstelling Het Innerlijke Landschap, gebaseerd op een nieuw stuk van de Chinese componist Guo Wenjing.