Choreografe Sasha Waltz, altijd al zoekend naar de grenzen van de dans, maakte met deze productie haar debuut als operaregisseuse. En met succes. Die Welt spreekt van ‘een zeldzaam poëtische belevenis, geraffineerde minimalistische pracht met kleine stappen en grote lijnen’ en Le Monde noemt het stuk ‘een totaalbelevenis die een weldaad is voor oog en oor.' Waltz brengt het tragische verhaal over de onmogelijke liefde tussen Dido en Aeneas op eigen wijze: met ironische afstand creëert ze een eenheid van zang, dans en spel waarbij het onderscheid tussen solist en koor, dansers en zangers verdwijnt.
data
vr 23 juni 2006 22:15
za 24 juni 2006 22:15
informatie
-
Engels
-
Duur voorstelling niet bekend (geen pauze)
Met een sprong in een gigantisch met water gevuld aquarium begint deze uitvoering van Henry Purcells opera Dido & Aeneas. Het is het verhaal over de meeslepende liefde tussen de Trojaanse schipbreukeling Aeneas en de legendarische koningin Dido van Carthago. Hun relatie is echter tot mislukking gedoemd: Aeneas moet afscheid nemen omdat hij de goddelijke opdracht heeft gekregen de stad Rome te stichten. Vanaf de eerste noot is duidelijk dat de liefde een treurig lot beschoren is, maar dat is niet alleen wat Waltz wil laten zien. Op het toneel smeedde ze grappige anekdotes over dagelijkse bezigheden maar laat tegelijkertijd het grote, wezenlijke verhaal over de bodemloze liefde en vertwijfeling tot leven komen.
'Sasha Waltz is voor de moderne dans wat Madonna is voor de popmuziek: een superster’, aldus een opgetogen recensent na het zien van de voorstelling Körper. De 42-jarige choreografe is een ster: in het doorbreken van grenzen, in het samensmeden van disciplines en in het inzetten van nieuwe ontwikkelingen. Na 20 jaar dansen in Karlsruhe, Amsterdam en New York, richt ze in 1992 haar eigen gezelschap op, Sasha Waltz&Guests. Hiermee maakt ze onder andere Allee der Kosmonauten, over de sociale verhoudingen in een typische Oost-Berlijnse Plattenbau-flatwijk na Die Wende. De verfilming hiervan, het regiedebuut van Waltz, kreeg de Adolf-Grimme prijs. Eind jaren negentig maakte ze een uitstapje als artistiek directeur naar het gerenommeerde Oost-Berlijnse theater Schaubühne am Lehniner Platz maar nam daar afscheid in 2004 om haar eigen gezelschap nieuw leven in te blazen.
Waltz is geen onbekende voor het Holland Festival. In 2000 vormde haar stuk Körper de opening van het festival. Het stuk onderzoekt op ironische wijze het fysieke lichaam in een tijdperk van schoonheidsoperaties en genetische manipulatie. De voorstelling en de verfilming werden met prijzen overladen, Waltz ontving voor het stuk onder andere de prijs van de Verenigde Duitse Recensenten. In datzelfde jaar was in het Holland Festival van haar hand ook Na Zemlje te zien: een choreografische uitputtingsslag over de wortels van het menselijke bestaan, het verlies van de natuur, en mogelijkheden om aan de ondergang te ontsnappen. In 2004 tot slot manifesteerde Waltz zich in het Holland Festival met de productie Insideout. De voorstelling speelde zich niet af in een klassieke theatersetting maar in een open systeem van ruimten, waarin het publiek zich vrij kon bewegen. Zo kon elke toeschouwer zijn eigen voorstelling creëren.