Saint Genet is een kunstenaarscollectief rond de jonge regisseur, schrijver en producer Derrick Ryan Claude Mitchell. Net als met zijn eerdere gezelschap Implied Violence creëert hij provocatieve, genre-overschrijdende en surrealistische voorstellingen op uiteenlopende  plekken, zoals verlaten en voor de sloop bestemde gebouwen, stegen, daken of ergens in de natuur, maar ook in prestigieuze musea als het Guggenheim en op gerenommeerde theaterpodia. Saint Genet maakt zowel grootschalig muziektheater als intieme performances, beeldende kunstinstallaties en pure bewegingskunst - en soms alles tegelijk. Tijdens een residentie in Robert Wilsons Watermill Center ontwikkelt Mitchell het eerste van zijn Dorothy K. Series, die in 2009 op het door Nederland gefinancierde New Island Festival in New York wordt gepresenteerd. Mitchell wint met zijn gezelschappen verschillende prijzen, waaronder de Stranger Genius Award in 2008 en de Otto Retter Award in 2016. In 2013 breekt hij internationaal door met een groot multidisciplinair werk dat hij in opdracht van het Luminato Festival in Toronto en het Oostenrijkse donaufestival in Krems maakt, Paradisiacal Rites. Bij de première van deze productie op het On the Boards festival in Seattle organiseert Mitchell rond de voorstelling een serie satellietuitvoeringen, waaronder een re-enactment van een performance uit 1971 van Christopher Burden, SHOOT. In 2015 krijgt Mitchell de mogelijkheid om gedurende drie jaar voor de Wiener Festwochen en het donaufestival een serie voorstellingen en performances te ontwikkelen. Promised Ends, The Slow Arrow of Sorrow and Madness waarvoor ook het Holland Festival coproducent is, zal deze trilogie afsluiten.