De Lobstershop

De Lobstershop vertelt het verhaal van Axel en Theresa. Door een stom incident sterft hun zoon. Het verdriet is allesvernietigend en als geen enkele therapie nog helpt en zijn vrouw hem verlaat, besluit Axel zelfmoord te plegen. Op de bewuste dag trekt hij zijn beste pak aan en gaat hij, bij wijze van afscheid, nog één keer kreeft eten, met saucearmoricaine, in zijn geliefkoosde restaurant “De Lobstershop”. Maar de kelner struikelt en de kreeft met sauce armoricaine komt op Axels witte pak terecht. In de fractie van een seconde waarin Axel de saus op zijn witte pak ziet terechtkomen, wordt zijn ritueel vernietigd en ziet hij zijn hele leven in zijn gelaat ontploffen. De Lobstershop is de beschrijving van deze fractie van een seconde.

 

De Lobstershop is een gelaagde tekst waarin kleine en grote tragedies verschillende maatschappelijke vragen aan de orde stellen. Fragmenten actualiteit dringen onherroepelijk de fictie binnen. Aan de hand van soms surreële, dan weer realistische situaties komen we terecht in een wereld van bootvluchtelingen en criminelen, illegaliteit en de grenzen van de beschaving, vreemde discussies over de nieuwe mens. Personages pogen zichzelf en hun positie te definiëren maar worstelen met de razendsnelle evoluties om zich heen: gentechnologie, migratiestromen, de botsing van religies, gruwel en geweld. De 21e eeuw wordt voorgesteld als een tijdsgewricht in brand, in verbrokkeling en ontbinding, als een biotoop voor irrationele angst en eindeloze verveling en een wildgroei van wanhoopsdaden.

 

Als biogeneticus werkt Axel aan de nieuwe mens, die alle angsten, verlangens, en uiteindelijk de sterfelijkheid overstijgt. Maar specifieke gebeurtenissen in zijn leven, confrontaties en drama’s, bepalen zijn wetenschappelijk parcours. Via Axels tragedie stelt Jan Lauwers de vraag naar menselijkheid en ontmenselijking en houdt hij een pleidooi voor de andere kant van de schoonheid, de schoonheid van het imperfecte en het onvoorspelbare.

 

‘Wat betekent een kreeft?’ Deze vraag - als een rode draad door de voorstelling - is een knipoog naar het semantische spel dat Jan Lauwers met ons speelt. Wat betekent het allemaal? 

 

Deze tekst is geschreven in de eenzaamheid van hotelkamers met de televisie altijd aan. Het cynisch realisme en de romantische sentimentaliteit die meer en meer de hoofdtoon vormen in zowat alle gesprekken die vandaag de dag gevoerd worden, zijn daardoor onvermijdelijk aanwezig. Ik heb er mij met plezier in gewenteld en hoop van harte dat het einde van de mensheid nog een tijdje op zich zal laten wachten.

Jan Lauwers

tekst & regie Jan Lauwers cast Hans Petter Dahl (Axel, Professor genetica), Grace Ellen Barkey (Theresa, vrouw van Axel), Tijen Lawton (Jef, zoon van Axel en Theresa), Anneke Bonnema (Catherine, psychiater), Benoît Gob (Sir John Ernest Saint James, eerste gekloonde beer), Inge Van Bruystegem (Nasty, een jong meisje), Julien Faure (Mo, transformer), Maarten Seghers (Salman, eerste menselijke kloon) muziek Petter Dahl, Maarten Seghers decor Jan Lauwers kostuums Lot Lemm productieleiding Luc Galle licht Lieven De Meyere, Jan Lauwers geluidsconcept Dré Schneider Engelse vertaler Gregory Ball Franse vertaler Monique Nagielkopf productie Needcompany coproductie Festival d’Avignon, Pact Zollverein, Cankarjev Dom, La Rose des Vents Scène Nationale de Villeneuve d’Ascq, Festival Octobre en Normandie, DE SINGEL, Kaaitheater, La Filature, Théatre Garonne, Théatre de la Ville met medewerking van de Vlaamse Gemeenschapscommissie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest