danse de nuit – Holland Festival

Zes dansers op een plein in de stad, in de open lucht. Ze voeren danse de nuit uit, de nieuwe voorstelling van Boris Charmatz. Met behulp van minimale middelen dansen ze een brutale choreografie. Ze spreken ook. Te horen is onder andere een getuigenis van een hulpverlener na de schietpartij bij het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo. Charmatz – met zijn bijzondere performances een graag geziene gast op het Holland Festival – zoekt dit keer naar de grenzen van toelaatbaar gedrag. Wat doen we als we geconfronteerd worden met geweld in onze samenleving? Waar blijven we dan met onze beschaving? Programma

data

do 8 juni 2017 22:30

vr 9 juni 2017 22:30

za 10 juni 2017 22:30

informatie

Engels
Duur voorstelling niet bekend (geen pauze)

De Franse choreograaf en danser Boris Charmatz keert terug op het Holland Festival met danse de nuit. Een gratis voorstelling, in de avonduren gespeeld op het Anton de Komplein in Amsterdams Zuidoost. Onder het licht van de straatlantaarns tonen zes dansers

een rauwe choreografie op de harde straattegels, in combinatie van een deels geïmproviseerde, razendsnel uitgestoten klanken- en woordenstroom. Soms verstaanbaar, soms niet, als beatboxers zonder ritmegevoel. Terwijl hun lichamen elkaar zoeken, komen een aantal actuele onderwerpen voorbij: de kunst van politieke cartoons, het bloedbad bij het Franse weekblad Charlie Hebdo en de angst voor terreuraanslagen.

Alleskunner Charmatz – naast danser en choreograaf ook curator en artistiek directeur van het Musée de la danse – onderzoekt in zijn werk de relatie tussen dans, beeldende kunst en theorie. Daarbij probeert hij de verwachtingen van het publiek te ondermijnen en breekt hij graag met de geldende theaterregels om nieuwe (ruimtelijke) mogelijkheden voor dans te zoeken. In zijn werk staat geregeld een eenvoudig idee centraal, dat als raamwerk dient voor alle daaruit voortvloeiende bewegingen. Zoals in Levée des conflits (2010), een canon van 25 gebaren die als een maalstroom door 24 dansers worden herhaald. Of in manger, een radicale ‘sculptuur van beweging’ op basis van drie (bijna onverenigbare) menselijke bewegingen: eten, bewegen en zingen. manger werd tijdens het Holland Festival 2015 gespeeld op de vlakke vloer van de Zuiveringshal West, een kale industriële ruimte zonder zitplaatsen. De performers bewogen zich door het staande publiek, en Charmatz werd verliefd op de mogelijkheden van een open speelvloer. In danse de nuit gaat hij hierop door.

Visueel liet Charmatz zich onder andere inspireren door Rembrandts iconische Nachtwacht, de 17e -eeuwse burgerwacht die vanuit het donker in het licht stapt. Charmatz’ nieuwe choreografie oogt net zo ongedwongen, maar is niet geïmproviseerd. De strakke bewegingen worden aangepast aan de veranderlijke openbare ruimte, de invloed van het publiek, het weer en de stadse energie. Net zoals Rembrandts militieleden en onze hedendaagse politieagenten die orde proberen te handhaven, hebben ook dansers een rol te spelen in de openbare ruimte, zegt Charmatz: ‘In de publieke sfeer in Frankrijk en Europa worden we achtervolgd door onbekende lichamen. Er heerst een gevoel van onveiligheid en gevaar. Maar ik heb het idee dat in de openbare ruimte zowel kunstenaars als publiek nieuwe vormen van samenkomen kunnen ontdekken.’

danse de nuit heeft een drietal lijnen als uitgangspunt. De eerste draait om het opzoeken van de grenzen van de openbare ruimte; wat er wel en niet in het openbaar kan worden getoond. Als tweede lijn maakt de choreografie gebruik van de hardheid van de ondergrond. Het gebruik van de stem en tekstfragmenten vormen een derde lijn in danse de nuit.

Lees minder

Credits

interpretatie Olga Dukhovnaya, Régis Badel, Marlène Saldana, Jolie Ngemi, Julien Gallée-Ferré, Alexis Hedouin choreografie Boris Charmatz licht Yves Godin lichtdragers (Amsterdam) Birger van Severen, Lee Hayes, Roeland Hoekstra, Ruben Lanzieri kostuums Jean-Paul Lespagnard stemtraining Dalila Khatir tekstfragmenten improvisaties van dansers, Tim Etchells, Erasure, Hands Touching, Move and Starfucker, woorden van Patrick Pelloux in Radio France Inter op 8 januari 2015, Boris Charmatz, Robert Barry, Marc Gremillon, Bruno Lopes, Didier Morville, Thierry Moutoussamy, Bruce Nauman, Christophe Tarkos, een Franse telrijm stage manager Fabrice Le Fur lichttechniek Mélissandre Halbert kleding Marion Régnier repetitie coach tour Magali Caillet-Gajan producent Amélie-Anne Chapelain, Sandra Neuveut, Martina Hochmuth productie Musée de la danse / Centre chorégraphique national de Rennes et de Bretagne gesubsidieerd door Ministerie van Cultuur en Communicatie, la Ville de Rennes, the Regional Council of Brittany, Ille-et-Vilaine Departemental Council met steun van Institut Français, the Fondation d’entreprise Hermès program “New Settings” coproductie Sadler’s Wells Londen, Théâtre National de Bretagne-Rennes, Théâtre de la Ville & Festival d’Automne à Paris, La Bâtie-Festival de Genève, Taipei Performing Arts Center, Onassis Cultural Centre Athens met dank aan Le Triangle-cité de la danse, Rosas, WIELS Centre d'Art Contemporain (Bruxelles), Arnaud Godest, Perig Menez, Ashley Chen, Peggy Grelat-Dupont, Mani Mungai met toestemming van Tim Etchells voor het gebruik van zijn teksten

data

informatie

Credits

Deze voorstelling is mede mogelijk gemaakt door