Tijdens zijn studie politicologie en filosofie aan de Auckland University in Nieuw-Zeeland ontdekte Lemi Ponifasio (Lano, 1964) de politieke en filosofische mogelijkheden van dans, en besloot zich toe te leggen op werken in het theater. Als autodidact in het theatervak vertrok hij naar Tokio en werkte twaalf jaar lang in Japan en Europa. Hier ging hij samenwerkingen aan met kunstenaars, architecten, filmmakers en dichters. In 1995 keerde Ponifasio terug naar de Pacific Rim en richtte MAU op, een gemeenschapsinitiatief en platform voor kritische reflectie en creativiteit, bestaande uit artiesten, wetenschappers, intellectuelen en bestuurders. Met MAU verweeft Ponifasio diverse oceanische culturen door complexe vormen van kennis te onderzoeken, zoals navigatie, architectuur, rituelen, filosofieën en genealogie. Dit vormt de drijvende kracht in zijn onderzoek naar lokaal georiënteerde kunst, gedachten en vertellingen die in de recente geschiedenis tot zwijgen zijn gebracht, of zijn uitgesloten.

Zonder integratie van westerse esthetiek of clichés uit zijn eigen cultuur biedt Ponifasio een zeer uitdagende, krachtige benadering van eigentijds theater. Zijn eigenzinnige choreografieën tonen ideeën over de politiek van etniciteit, traditie, mythologie, de consumptiemaatschappij en het milieu. Het leverde Ponifasio lovende internationale kritieken op en een reputatie als baanbrekend danstheatermaker. Zijn werk is onder andere te zien geweest op de prestigieuze Biënnale van Venetië, het Adelaide Festival, Prague Quadrennial, de 250th Mozart Anniversary van het Vienna Festival, het London International Theatre Festival, het Edinburgh International Festival en het Theater Der Welt. Daarnaast is Ponifasio een high chief van de Samoanen, en draagt in die hoedanigheid de familie- en eretitel Sala, afkomstig van Leauva’a, het dorp van zijn vader. Hij stond al twee keer eerder op het Holland Festival met zijn voorstellingen Paradise (2005) en Birds with Skymirrors (2011).