Boris Joechananov (1957) is opgeleid als acteur, maar maakte in de jaren tachtig een overstap naar het regisseren. In 1985 richtte hij het eerste onafhankelijke theatergezelschap van de Sovjet-Unie op, Theatre-Theatre. Een jaar later stond hij met drie jonge filmers aan de wieg van Parallel Kino, een beweging die films maakte en vertoonde in een opbloeiend underground circuit. De films namen de zegeningen van het Sovjetsysteem onder een kritische, vaak satirische loep. Als filmer hield hij zich in die tijd bezig met wat hij ‘slow video’ noemde: ongehaaste films die de stilstand van het leven in een zieltogende Sovjet-Unie weerspiegelden. In 2006 was zijn film Crazy Prince Fassbinder te zien op het International Film Festival Rotterdam. In 1989 stichtte hij in Moskou de Vrije Academie, een onafhankelijke school die dreef op het enthousiasme van studenten en docenten, en waarin de verschillende kunstdisciplines in samenhang onderwezen werden. Tijdens de opening ging Octavia in première, een oerversie van de opera die op het Holland Festival zijn wereldpremière krijgt. Sinds 2013 is Joechananov artistiek leider van het Stanislavsky Electrotheatre in Moskou. Joechananov heeft een voorkeur voor producties op grote schaal. Sinds 1986 werkt hij aan de video-roman The Mad Prince, waarvan twaalf delen verschenen zijn. In 2015 creëerde hij een trilogie op basis van L’Oiseau bleu van Maurice Maeterlinck, waarvan de delen op drie opeenvolgende dagen gespeeld werden. In datzelfde jaar ging Drillalians in première, een opera in vijf avondvullende delen, waar zes componisten muziek voor geschreven hebben. Dmitri Koerliandski componeerde het eerste deel. Geboren in Moskou behaalde Dmitri Koerljandski (1976) aan het conservatorium in die stad zijn diploma compositie. Voor zijn muziek heeft hij diverse prijzen gewonnen waaronder de Gaudeamus Muziekprijs in 2003. Hij was in 2008 gastcomponist in het Berlijnse DAAD-programma. Zijn muziek wordt gespeeld door gerenommeerde ensembles als Asko|Schönberg, Ensemble intercontemporain, Slagwerk Den Haag en Klangforum Wien, en is onder meer te horen geweest tijdens de Donaueschinger Musiktage, het Huddersfield Festival en MaerzMusik. Koerljandski was in 2005 oprichter van Tribuna Sovremennoi Muzyki, het eerste Russische tijdschrift dat zich speciaal richt op eigentijdse muziek, en was er tot 2009 hoofdredacteur van. Hij is sinds 2013 muzikaal leider van het Stanislavsky Electrotheatre. Koerljandskimaakt in zijn composities veelvuldig gebruik van gevonden materialen. Hij past vaak live elektronica toe in zijn muziek. Zijn opera Nosferatu (2014) ging over het kwaad dat in iedere mens leeft. Alle klanken zijn ontleend aan geluiden van lichaamsfuncties, zoals de hartslag, de bloedsomloop en de adem. Hij is lid van het jonge componistencollectief Structural Resistance Group. Dit jaar werd hij door het Italiaanse tijdschrift Classic Voice genoemd als een van de honderd belangrijkste componisten van de eeuw. Ook staat dit jaar zijn installatie-performance Commedia Dell'ascolto op de Biënnale van Venetië.