William Forsythe en zijn fascinerende performers komen weer. Of men nu wel of niet de choreograaf uit Frankfurt tot in alle donkere hoeken en gaten van zijn werk wil volgen, elke intensieve minuut maakt duidelijk: hier wordt niet enkel gewerkt aan de toekomst van de dans, maar aan het fenomeen performance in het algemeen. Angoloscuro voert de toeschouwer mee in een microkosmos van verval, in een zwarte komedie over de corruptie van het lichaam. In een ruimte gedomineerd door uitingen die de allerbinnenste werking van het lichaam tot uitdrukking brengen, creëert een onstuitbare bende van vreemde, morbide personages een absurdistische wereld en sleurt de kijker mee in een onheilspellende, nachtmerrie-achtige vertelling.
data
do 17 juni 2010 21:00
do 17 juni 2010 23:00
vr 18 juni 2010 21:00
vr 18 juni 2010 23:00
za 19 juni 2010 21:00
za 19 juni 2010 23:00
informatie
-
Duur voorstelling niet bekend (zonder pauze)
De Amerikaanse choreograaf William Forsythe en zijn The Forsythe Company komen naar het Holland Festival met een geheel vernieuwde choreografie van hun uit 2007 stammende voorstelling Angoloscuro wat in het Italiaans zoveel betekent als donkere hoek. Het is de voortzetting van wat Forsythe zelf beschrijft als een zoektocht naar een alternatieve esthetiek die de kijker confronteert met een dwingend, nachtmerrie-achtig scenario over het andere dat in onszelf huist.Angoloscuro voert de toeschouwer letterlijk mee tot in de donkere hoeken van ons onderbewustzijn, waar primitieve emoties regeren. We komen terecht in een microkosmos van verval, en worden er geconfronteerd met de tragikomische corruptie van het lichaam. Vreemde, morbide wezens die het midden houden tussen mensen en monsters wringen zich in allerlei bochten en kirren, snurken, sissen, proesten, hijgen en kuchen, of stoten onverstaanbare woorden en andere bizar-komische oergeluiden uit. We zien onder andere een verknipte Zorro, een wezen dat doet denken aan Magere Hein en een fantasiefiguur geheel in strak zwart kostuum met een grotesk opgevulde buik, waaruit een lange, zwarte, stoffen slang hangt, die zowel darm, penis als navelstreng zou kunnen zijn. Op de achtergrond creëert Forsythes vaste componist Thom Willems een soundscape van oergeluiden met live bespeelde waterflessen en een mix van dierengeluiden en – effecten uit griezelfilms; op de wanden worden beelden geprojecteerd van fysieke en mentale inspanning en beelden die verwijzen naar films uit de fantasy. De verschillende scènes in Angoloscuro sluiten naadloos op elkaar aan, de choreografie is met mathematische precisie opgezet en wordt tegelijkertijd toch zeer beeldend en zinnelijk uitgevoerd door zijn dansers. En hoe zwartgallig de nachtmerrie ook is die ons wordt voorgeschoteld, Forsythe weet er zoals altijd de nodige voor hem zo typische humor in te verwerken.