Alexandr Petrovich Dovzjenko (1894-1956) was een gevierd scenarioschrijver, filmproducent en regisseur uit de Sovjet-Unie. Hij was generatiegenoot van collega-filmgiganten Sergei Eisenstein en Vsevolod Pudovkin, en wordt gezien als een van de pioniers van de Sovjet Montage Theorie. Hij groeide op in een boerenfamilie als zevende kind in een gezin met veertien kinderen. Zijn ouders verloren bijna al hun kinderen, alleen Alexander en zijn zus Polina bleven over. Op zijn negentiende werd hij schoolleraar. Hij vocht aan Oekraïense zijde mee in de oorlog met de Sovjet-Unie, werd krijgsgevangen genomen en belandde in 1919 in een concentratiekamp. Na zijn vrijlating diende hij als assistent van de ambassadeur in Warschau en Berlijn. In 1923 keerde hij terug naar de Sovjet-Unie en ging werken als illustrator en cartoonist. In 1926 verhuisde hij naar Odessa en richtte zich op de filmkunst. Hier produceerde en co-regisseerde hij zijn tweede scenario, Vasya de Hervormer. Met Zvenyhora (1928), het eerste deel van zijn Oekraïne-trilogie, brak Dovzjenko definitief door en vestigde zijn naam als groot filmmaker. De films Arsenal en Zemlja maakten het drieluik compleet. Dovzjenko won tweemaal de Stalin Prijs voor zijn films Shchors (1941) en Michurin (1949). In de Tweede Wereldoorlog reisde Dovzjenko mee als journalist voor het Rode Leger, en na de oorlog werkte hij jarenlang voor Mosfilm Studios in Moskou. In zijn twintigjarige carrière regisseerde hij slechts zeven films. Na zijn dood in 1956 werden de Dovzjenko Film Studio’s in Kiev naar hem vernoemd.
De Oekraïense band DakhaBrakha werd in 2004 opgericht door de avantgarde-theaterregisseur Vladyslav Troitskyi van het DAKH Kiev Centre of Contemporary Arts. Het gezelschap bestaat uit Marko Halanevych, Iryna Kovalenko, Olena Tsibulska, Nina Garenetska en kunstmanager Iryna Gorban. DakhaBrakha is een oud Oekraïns woord voor ‘geven/nemen’. De groep noemt zichzelf een ‘ethno-chaos’-band en heeft zich toegelegd op een excentrieke vorm van bijzonder soulvolle wereldmuziek met een theatrale dimensie. Als uitgangspunt neemt het gezelschap Oekraïnse volksmelodieën, aangevuld met ritmische elementen uit de omliggende landen en culturen. De karakteristieke klankkleuren van Indiase, Arabische, Afrikaanse, Russische en Australische traditionele instrumenten gaan samen met de opvallend krachtige zangstemmen van het kwartet. Het resultaat is een transnationaal geluid, op het snijvlak van folklore en hedendaags theater, geworteld in de Oekraïense cultuur. Daarnaast fungeert DakhaBrakha als huisband van het Dakh Theater. De groep heeft een grote internationale reikwijdte. Zo speelde het gezelschap al meer dan vijfhonderd keer op talloze podia en festivals in Europa (van Frankrijk tot Noorwegen), maar ook in Australië, de Verenigde Staten, Canada en Colombia. DakhaBrakha produceerde vier studio-albums, leverde een muzikale bijdrage aan tien films en won in 2010 de Sergey Kuryokhin Modern Art Award. In 2015 stond DakhaBrakha op het Lowlands Festival, dit jaar maakt de groep zijn debuut op het Holland Festival.