Aeschylus (525-456 v.Chr.) – inspirator van zeer vele westerse schrijvers – wordt door velen beschouwd als de grootste tragediedichter. In zijn tijd was de opvoering van de tragedie, een massaal volksspektakel dat tienduizenden naar de amfitheaters lokte. Zo’n voorstelling was allesbehalve een saai opdreunen van dichtregels: zij bevatte ook muziek en dans. Duidelijk is dat hier de wortels van de westerse opera liggen. ‘De Oresteia is het verhaal van de mensheid’, heeft toneelregisseur Franz Marijnen treffend gezegd. De trilogie is Aeschylus’ versie van de gebeurtenissen rond Agamemnon, Clytaemnestra en Orestes zoals die al dor Homerus waren opgetekend. Het draait om overspel en veel geweld dat aanvankelijk niet te stoppen lijkt maar waaraan volgens Aeschylus uiteindelijk toch valt te ontsnappen. De Nederlandse componist Wim Laman werkt sinds lange tijd aan zijn avondvullende muziektheaterwerk Oresteia, een trilogie waarvoor hij de oorspronkelijk klassiek-Griekse tekst van Aeschylos zelf koos – al bracht hij de verhaallijn terug tot de meest essentiële scènes. Laman concentreerde zich primair op de muzikale dramaturgie, niet op de woordelijke verstaanbaarheid. Agamemnon is het eerste deel van de trilogie.
data
vr 27 juni 1997 20:15
informatie
-
2 uur
Inleiding door Wim Laman en J. P. Guépin