Voor 2 Lips and dancers and space gaat regisseur en beeldend kunstenaar Robert Wilson de samenwerking aan met het Nederlands Dans Theater III, een uniek gezelschap met dansers van boven de veertig jaar die allen een indrukwekkende danscarrière achter de rug hebben. Hun kwaliteiten krijgen bij NDT III een extra dimensie door de ervaring die zij in het theater én in het leven hebben verworven.
data
wo 1 juni 2005 23:00
vr 3 juni 2005 23:00
za 4 juni 2005 23:00
informatie
-
Engels
-
Duur voorstelling niet bekend (geen pauze)
“2 Lips And Dancers And Space. 2 Lips that would go to the 2 Chips. The 2 Chips which dips. Dips of 2 Chips. 2 Lips. Dancers and Prancers as the Chances are doing something beautiful like skipping and walking.” Christopher Knowles
Voor 2 Lips and dancers and space gaat regisseur en beeldend kunstenaar Robert Wilson de samenwerking aan met het Nederlands Dans Theater III, een uniek gezelschap met dansers van boven de veertig jaar die allen een indrukwekkende danscarrière achter de rug hebben. Hun kwaliteiten krijgen bij NDT III een extra dimensie door de ervaring die zij in het theater én in het leven hebben verworven.
In het minimalistische toneelbeeld van 2 Lips and dancers and space (‘2 lips’ verwijst naar de Nederlandse tulpen) ontstaat een surrealistische sfeer door de verschillende elementen die Robert Wilson erin brengt: repeterende teksten, bizarre kostuums en speciaal gecomponeerde barokachtige muziek. De teksten zijn afkomstig van Christopher Knowles (1954), een autistische dichter die op 19-jarige leeftijd door Wilson werd ontdekt. Zijn gedichten werden door hem in zijn avant-garde opera Einstein on the Beach, waarin hij samenwerkte met Philip Glass, gebruikt. ‘… I am forever fascinated by the decisions Chris is able to make while maintaining control over a continuous and elegant line. He has a unique ability to create a language that's immediately discernable. Yet once he has invented his verbal or visual language, he destroys the code to begin anew. His art holds the excitement of molecular reaction. His product is constantly genuine and always a reflection of his own imagination, humor and good will’. Robert Wilson
De dansers hullen zich in meerdere creaties van niemand minder dan het modeontwerpersduo Viktor & Rolf. Zij dosten de dansers excentriek uit met zwarte nauw aansluitende leren pakken, felgekleurde gezichten en bovenlijf, en bizarre accessoires die variëren van dierenkoppen tot pruiken en hoofdkussens. De barokachtige muziek is gemaakt door componist en violist Michael Galasso, die zijn carrière begon met het een compositie voor Wilson’s Ouverture (1972). Galasso componeert voor theater, dans en film en maakt ook geluidinstallaties, waaronder het ‘Giorgio Armani retrospectief’ voor het Guggenheim Museum in New York.
Wilson creëert een universum waar licht, geluid en ruimte een evengrote rol als de magische persoonlijkheden van de dansers hebben. ‘This piece of theatre is so insistent, so slowly danced, composed with such mathematical precision and so relentlessly choreographed.’ Ballet Tanz
The New York Times noemt regisseur en beeldend kunstenaar Robert Wilson een geweldige figuur in de wereld van het experimenteel theater. Op geraffineerde wijze maakt Wilson gebruik van licht, tijd en ruimte op het toneel. Deafman Glance, een stille opera in samenwerking met een doofstomme jongen, zorgde in de jaren zeventig voor Wilson’s internationale doorbraak. De laatste twintig jaar maakt Wilson wereldwijd furore met standaard drama- en operaproducties waar hij zijn eigenzinnige creativiteit op los laat. Hij werkte met internationale operagezelschappen, maar ook met operazangeres Jessye Norman, Beatnikschrijvers William S. Burroughs en Allen Ginsberg en (rock)musici als Philip Glass, Tom Waits, Laurie Anderson en Lou Reed.
